留都十月九塘报,程生拍手向东笑。三百斤石一手提,自典冬衣买乌号。
玄霜十月道途难,雪花如石打马鞍。敝衣三尺不掩体,尚说淮南飞不寒。
自从和议成反复,正使羁囚尚书戮。天子咨嗟发帑金,经略提兵过鸭绿。
材官猛士气如云,玉刻腰带金麒麟。朝廷岂无胡都堂,人问不少戚将军。
往闻倭奴寇浙时,义乌贵者至千人。倭奴机关亦易与,结羊挥扇驱妇女。
十步一伏九步连,八尺神刀吼秋雨。程君切玉如切肉,倭刀虽强不过玉。
君处世兮清穆,忽捐佩兮何促。风尘灏洞兮不可以久游,返予驾兮初服。
既不理兮多口,复无意兮横目。思清流兮濯缨,惧迷阳兮伤足。
杨何心兮歧泣,阮何见兮途哭。揽桂兮崇冈,搴兰兮幽谷。
慕鲁连兮辞侯,钦介推兮逃禄。君不留兮奈何,拊黄鹄兮高歌。
欲从君兮未得,徒怅望兮岩阿。
暝色投沙界,幽香入梵林。夕流含砌转,寒叶下阶深。
借榻邻山狖,张灯散渚禽。不须谈出世,虚寂长禅心。
曲廊阴阴清昼閒,砌台乱匝苔花斑。苍龙何年蜕寒骨,化为古松根屈蟠。
百折不能去,回戈折戟相撑住。突然奋起石为裂,散作孙枝不知数。
坚刚不容蝼蚁穴,正直默有神灵护。主人自是华阳仙,双瞳碧色耳垂肩。
平生丘壑有深癖,爱此松根时醉眠。薰风四月日正长,松阴满庭天气凉。
我来寿君劝君酒,摩挲铁石龙鳞香。松兮岁久根益深,流膏渗乳日侵浔。
更千年后重相寻,为君斸取根下苓。采花酿酒共君斟,飘然轻举紫山岑。
末俗崎岖巧智多,纷纷夭札柰愁何。青山不尽思公意,落日空闻伐木歌。
童子东山采药归,石桥流水漾斜晖。回头笑指来时路,满眼白云横翠微。
兀兀灯前千古思,古人心在不同时。同时只好今人笑,暮夜怀金尚畏知。
钱谷簿书归俗吏,天人性命合时贤。世间尚有宫商在,敢道期亡便绝弦。
清凉国里列仙儒,坐拥溪山画不如。黄卷上堂朝日后,青衿分閤晚灯初。
晴岚捲翠遥侵户,瀑水分光欲浸裾。便欲从君寻九曲,隐屏仙掌更萦纡。
荏苒青春望,栖迟白日歌。柳随愁共结,花与泪同多。
异域犹戎马,吾生只薜萝。萋萋春草色,依旧满山河。