霜须芸阁吏,久掩白云扉。来谒元戎后,还骑病马归。
烟村蔬饮淡,江驿雪泥肥。知到中林日,春风长涧薇。
不肯呈身觅举,那能随俗为官。梅花寒_书窗月,一味漂阳酸。梅里无边春事,书中千古遐观。邻翁不识清闲乐,惊见满堂欢。
不肯呈身觅举,那能随俗为官。梅花寒飐书窗月,一味漂阳酸。
梅里无边春事,书中千古遐观。邻翁不识清闲乐,惊见满堂欢。
物生宇宙间,巨细统有宗。
鳞虫三百余,厥长称维龙。
滃雾弥六合,神渊閟千重。
维时赤鲤公,坐制纤鳞穷。
纤鳞何足言,什百来追踪。
亦有横江鳞,望洋丧其雄。
于于圉圉然,等辨殊卑崇。
一鳜掉头去,恝然若将终。
三公不易介,谁谓惠不恭。
鲁生陋汉仪,商皓婴秦锋。
行吾之所安,匪以惊愚庸。
又如秦汉后,俗学千载同。
卓哉无极论,上配禹孟功。
吾言聊自警,毋诮惟少通。
湖上兴不极,复治东山具。执策入治平,繁霜湿衣屦。
山僧不好客,高卧阖庭户。清商动木末,静听不知处。
遥看上方胜,子夜发襟素。情长事乃违,咫尺不得据。
月落空归来,寒猿挂深树。
毛生辞辟命,王绩遁人群。贤者讵可测,醉乡聊自云。
抗情干木石,著论逼河汾。而我风尘质,依依愧所闻。
碧山随旧业,白日近浮云。殷道求伊傅,周王化汝坟。
古风何契阔,吾志底辛勤。耻掉留侯舌,羞称管氏勋。
民穷思圣世,身远恋明君。落日天西梦,幽忧记不分。
龙蟠时必作,鹏息气方殷。此意终难就,吾将迈紫氛。
二十夫君弃妾身,诸郎痴小舅姑贫。
自甘薄命同衰叶,不扫蛾眉嫁别人。
化石未成犹有泪,舞鸾虽在不惊尘。
琐窗独向东风树,岁岁花开他自春。
溪北溪南着树遮,一溪风日一溪花。君王莫遣丹青得,留与桃源一样誇。
短棘长荆古道荒,时风霎雨世情凉。酒杯对面常肝胆,缓急从人卒在亡。
腐鼠与他饥丑得,痴蝉招彼黠徒忙。约君且卧茆檐下,九仞高云看凤凰。
张骞带得西来种,中秘千珍及万珍。一个臭囊藏不尽,又从身外覆精神。