昨夜轻阴结夕霏,城南十里有香泥。初闻山鸟惊新哢,遥见林花识旧蹊。荡桨远从芳草渡,垫巾还傍绿杨堤。罗敷正苦桑蚕事,惆怅南来五马蹄。
乘秋寻远壑,偶到幽人家。浊醪酿秫米,香饭炊胡麻。
微径扪萝茑,高峰弄云霞。餐和殆忘返,落景半规斜。
白云长锁石门山,翠壁丹崖不可攀。千载清风在乔木,九秋清露汎崇兰。
衣冠自可同园绮,道德犹思述孔颜。莫怪韬光老岩谷,几多膏馥在人间。
长淮木落正纷纷,从事衔书逐雁群。八月江寒鱼似玉,列屯秋净稻如云。
迥与众流异,发源高更孤。
下山犹直在,到海得清无。
势斗蛟龙恶,声吹雨雹粗。
晚来云一色,诗句自成图。
疏散元非用世才,日高林户尚慵开。
为怜湖上青山好,行到冬青树底来。
万壑松声撼翠微,夜寒风露湿人衣。
山翁踏月巡幽径,竹裹笼开鹤未归。
湖水平临夔子国,岳阳绝胜濯龙宫。楼台迥出丹霄上,岛屿浮来玉镜中。
墨客琴樽浑醉月,榜人舟楫若乘空。青蘋风起还能赋,不独兰台宋玉工。
夙龄爱远壑(hè),晚莅(lì)见奇山。
标峰彩虹外,置岭白云间。
倾壁忽斜竖,绝顶复孤圆。
归海流漫漫,出浦(pǔ)水溅溅。
野棠开未落,山樱发欲然。
忘归属兰杜,怀禄(lù)寄芳荃。
眷言采三秀,徘徊望九仙。
早年爱去远方的深谷漫游,老来见到这奇山多么快乐。
山颠耸立在彩虹之上,白云在它的腰际飞飘。
斜倾的崖壁像要忽然跌倒,绝顶伸出浑圆的帽峰一座。
宽阔的江流奔入大海,经过急滩有万颗浪珠溅落。
野海棠花开得正繁,山樱桃怒放丹红如火。
幽兰和杜若诱人忘了回归,官禄未辞心总为芳荃恋慕。
一心想去采一年开花三次的灵芝,向往九仙徘徊不忍离去。
定山:一名狮子山,在浙江余杭东南。夙龄:少年,早年。晚莅:即莅晚。到了晚年时。
标:树立。置:放置。
倾壁:顷危的峭壁。
归海流:流向大海。漫漫:水无涯际的样子。浦:河流向江海的入口。溅溅:水流急速的样子。
然:通“燃”。
兰杜:兰草和杜若。怀禄:怀恋禄位。芳荃:香草。
眷言:眷恋。三秀:灵芝,一年开三次花,传说服之可以成仙。九仙:九类仙人。
粲粲西台彦,恂恂华省郎。
相过金城静,纵语春画长。
逍遥喜庄生,傲诞尤嵇康。
纨扇不须摇,窗间襟袖凉。