太宇星津曲,灵葩帝囿中。
丹房忽三出,宝艳更双融。
采绚仙囊露,香翻沛筑风。
柔祇宁爱宝,元化自为工。
草让中唐瑞,兰嗤下畹丛。
甘泉宸象洽,无独赋青葱。
岁阴休沐坐空斋,集霰飘霙次第来。
仙粉有痕缘幌入,乱花无数觅丛开。
故裘御湿便羔袖,冻醴扶衰藉药杯。
向暮纷纷何所拟,谢家儿姪有清才。
狐尾单衣汉绶长,归来珍馆看啼妆。
将军幸有封侯力,忍使秦宫令太仓。
白头荣路念何之,出处空惊未得宜。
刘放老于宫里树,庄生愁煞庙中牺。
嵩岩桂坞堪休影,颍曲芝廛好疗饥。
但愿天心从尔欲,敢言归赴亦松期。
黄绶荣新牒,华颠惜美材。
越心枝上远,羌思笛中来。
烽烬和星落,刀环伴月开。
寄言栖棘地,鸾翮少徘徊。
温诏封芝出帝居,秘曹星秩示优除。
舜庭已茂三年绩,魏谤初销一箧书。
丹地拾遗思汲黯,中宸批草待相如。
前期雀厦无因恋,归从清尘六尺舆。
当年璧马上荆台,曾识长离婉婉来。
巧智忍随司马宦,沈酣终屈广都才。
蒪鲈荐俎朝丰馔,稻蟹藏波岁绝灾。
乡梓汀蘋鸡犬地,孙郎藻思若为裁。
高原出东城,郁郁见咸阳。上有千载事,乃自汉宣皇。
颓壖久凌迟,陈迹翳丘荒。春草虽复绿,惊风但飘扬。
周览京城内,双阙起中央。微钟何处来,暮色忽苍苍。
歌吹喧万井,车马塞康庄。昔人岂不尔,百世同一伤。
归当守冲漠,迹寓心自忘。
风刀雪箭三冬苦,当恤贫儿。身上无衣。口里无餐常抱饥。
忒孤恓。人人正好修功德,当起慈悲。拯溺扶危。设粥都来百日期。
立仙梯。
念身破旧如茅舍,雨渍风掀。惹火招烟。鼠□蛇钻柱脚偏。
悉牢坚。遇师变作银霞洞,修整云轩。悬挂珠帘。赏玩光明不夜天。
决成仙。