并吞处月下楼阑,克复金微静铁关。准拟凿空通四海,会须鞭石到三山。
畴昔东家一亩宫,推尊昭代比天崇。
弦歌未辍文斯在,俎豆亲陪献有终。
采藻载歌思泮水,浴沂行咏舞雩风。
自惭谬玷诗书走,未羡诸儒舍盖公。
间居须薄俸,未足保妻孥。
州县真徒尔,儿曹敢料吾。
挥金怜橐在,储粟笑瓶无。
敝褐犹堪典,新凉要一壶。
水曹羁我窘于囚,贷与潼江一钓舟。
柂转清滩微觱沸腾,棹移曲苍且夷犹太人。
偶因檥岸窗沙径,绝爱寒烟簇晚洲。
明日玉屏重睹面,九歌待续水安流。
我问扬雄字,君评李峤文。剧谈聊诩诩,对饮尽醺醺。
笔落三千首,杯浮一百分。醉吟唐学士,酒颂晋参军。
良夜邀明月,他年忆暮云。独醒怜楚客,悲怨托湘君。
点点残鸦过,孤村带落晖。篱边闻犬吠,山下有人归。
远岫连芳坞,长林绕翠微。云深认茅屋,风细飏征衣。
樵唱同寻径,猿惊为扣扉。夜深灯火下,儿女共依依。
长河十月朔风悲,零落貂裘不受吹。冰雪峥嵘惊岁晚,江湖寂寞滞归期。
谁怜阮籍穷途泣,自笑穰侯见事迟。忽忆同行黄太史,篝灯何处拥书帷。
八月驱车入旧京,戍尘千里暗江云。承平日久方多事,交旧星稀苦忆君。
洛下秋风应已至,江东暮雨不堪闻。一时幽意何人会,灯火微吟对许浑。
窘步相仍死不前,唱酬无复见前贤。
纵横自有凌云笔,俯仰随人亦可怜。
其七
慷慨歌谣绝不传,穹庐一曲本天然。
中州万古英雄气,也到阴山敕勒川。
其八
沈宋横驰翰墨场,风流初不废齐梁。
论功若准平吴例,合着黄金铸子昂。
其十一
眼处心生句自神,暗中摸索总非真。
画图临出秦川景,亲到长安有几人?
其十二
望帝春心托杜鹃,佳人锦色怨华年。
诗家总爱西昆好,独恨无人作郑笺。
其二十九
池塘春草谢家春,万古千秋五字新。
传语闭门陈正字,可怜无补费精神!