伐檀踪迹满河干,欲振家声剑自弹。侍綵又添冠服好,扫松未觉岁时难。
舟移汶水愁分郭,酒尽燕山愧识韩。向后停云如有什,年年鸿雁到长安。
先生白发好楼居,抱膝长吟乐有馀。睡起茶烟浮几席,春深竹色上图书。
无因东阁论封事,有约南山共结庐。千里停云劳梦想,人来应望致双鱼。
四朝实录手忘编,疏懒惭余负老天。两眼虽昏书是命,十年不死病中仙。
未来甲子泻如璞,已敝精神值甚钱。却笑此身无力气,张弓难到十分圆。
嗟君此行役,把酒一沉吟。驱马河冰滑,听鸡夜雨深。
鼓鼙孤客泪,书札故人心。念母归应早,天涯弗滞淫。
溪回罨画,漠漠寒烟锁。垂柳隔虹桥,新月起、乱莺啼破。
草香沙暖,此路是天台,环绕峰千个。屡下雕鞍坐。
抚景寻思,几时梦里来过。
朱扉半启,小立双鬟舞。仙饭杂松云,低问取、阮郎曾饿。
玉笙吹罢,万树碧桃开,人照红窗火。醉醒愁无那。
春夜厌厌,参旗楼角斜簸。
临淄此地曾潜龙,倜傥颇有文皇风。夜半入宫星如雨,乾坤再辟成奇功。
十有一祀帝业崇,耀武太原临河东。中经上党鸾雍雍,凝笳清跸临旧宫。
眷言顾之拟沛丰,问疾赐酺欢无终。易以嘉号志所从,更闻金桥谣儿童,羊头山翠当朝宗。
勒兵三十万,旌旗千里重。陈吴作绘燕公颂,潞州别驾堪豪雄。
乾符坤珍一十九,并与兹邸传无穷。龙漦降庭蛇起陆,龙入蜀江作鱼服。
雨黑延秋乌语哀,月明南内弦声促。阿荦凶狡阿环骄,何术豢龙同豢犊。
渔阳尘压沈香栏,勿乃遥为故宫戮。噫吁嘻!飞龙宫,已寒烟,三郎魂魄何来还。
山深地僻人稀到,安得沧浪孺子歌。
缨上本无尘可濯,莫将止水强杨波。
秋风挟残暑,秋日垂清光。行行向城西,夹路红蕖香。
松冈西北转,中间水云乡。小亭信佳哉,丛篁供晚凉。
月溪响环佩,古来隐城隍。斜影分径柳,依依已成行。
萧然清思动,阔远无边傍。公云方经始,从今辟幽荒。
岂惜草木富,檐宇日舒长。此兴不退转,来效未易量。
更欲坚公意,留诗冀勿忘。
书剑一门去,由来得主盟。
峨冠虽合沓,再鼓已聋盲。
风急鴒原起,云高雁序横。
天衢在咫尺,去去任飞鸣。
五日一石十日水,王宰能事称子美。何因写此长江图,万里风烟来眼底。
闭门读书期致身,天下国家几何理。人生积力久乃知,岂但区区事华丽。
九江绝险禹所经,中涵万古英灵气。丰功伟绩想馀风,霸略雄图见遗趾。
逐臣去国远于天,迁客投荒半为鬼。贤愚虽异迹未陈,历历江山旧游憩。
展图一过深起予,叹息画师良有意。从险入易蜀道难,积微至著牛溪始。
毫端妙刮造化窟,咫尺丹青得玄髓。百年等付桶底间,瀛海蓬山曾可苇。
我诗迟拙不堪传,较似诸君发蒙耳。