树头啼鸟唤眠觉,无数柳绵飞入袍。
乱花绕屋水光动,碧虹漏窗春日高。
乳雀趁飞玉蛱蝶,娇鸦啄落金樱桃。
倚栏正欲破閒闷,听得酒声鸣小槽。
淮甸西头寻禹迹,维州硖石见辀暾。石从厚地分双壁,峰合遥天注一门。
洞泊雨添波浪涌,川陂云接树林昏。会脩故垒防津要,不使奸雄事并吞。
自与莺为地,不教花作媒。细应和雨断,轻只爱风裁。好拂锦步障,莫遮铜雀台。灞陵千万树,日暮别离回。
染亦不可成,画亦不可得。苌弘未死时,应无此颜色。
篆书朴,隶书俗,草圣贵在无羁束。江南有僧名z6光,
紫毫一管能颠狂。人家好壁试挥拂,瞬目已流三五行。
摘如钩,挑如拨,斜如掌,回如斡。又如夏禹锁淮神,
波底出来手正拔。又如朱亥锤晋鄙,袖中抬起腕欲脱。
有时软萦盈,一穗秋云曳空阔。有时瘦巉岩,
百尺枯松露槎枿。忽然飞动更惊人,一声霹雳龙蛇活。
稽山贺老昔所传,又闻能者惟张颠。上人致功应不下,
其奈飘飘沧海边。可中一入天子国,络素裁缣洒毫墨。
不系知之与不知,须言一字千金值。
燕人同窜越,万里自相哀。影响无期会,江山此地来。
暮年伤泛梗,累日慰寒灰。潮水东南落,浮云西北回。
俱看石门远,倚棹两悲哉。
枕上雨初歇,庭前花乱开。春风在高树,啼鸟去还来。
葳蕤耀西郭,苍翠盈东畴。景物方熙豫,驾言出遨游。
睍睆听黄鸟,夷游眄白鸥。壶觞美璀璨,歌管纷啁啾。
朋簪绻幽胜,歌咏赓劝酬。玄谈间文言,妙奥恣冥搜。
烦襟一以涤,怡悦忘百忧。
残烛犹存月尚明,几家帏幌梦魂惊。星河渐没行人动,历历林梢百舌声。
晓日空林生紫烟,微风新长半池莲。人疑秦谷时通棹,俗近豳风只受田。
开径逐门回石磴,傍厨凿井动山泉。白云一卧青山晚,梦落桑皋向远天。