释子弥天秀,将军武库才。横行塞北尽,独步汉南来。
贝叶传金口,山楼作赋开。因君振嘉藻,江楚气雄哉。
化行邦域二年春,樵唱渔歌日日新。未降诏书酬善政,
不知天泽答何人。秋登岳寺云随步,夜宴江楼月满身。
他日朱门恐难扫,沙堤新筑必无尘。
愚兄文学人皆似,二季才华世共推。旅思何如乡思好,少年那比老年衰。
江南春雨青灯夜,塞北寒云白雪时。杳杳空传鸿雁字,悠悠长赋鹡鸰诗。
朝来梅树下,花落几枝新。不见南来使,空怀梦里人。
同心双白璧,和曲并阳春。陇畔经年别,何时展旧亲。
勋阀汾阳业,金貂汉相家。阳春元有脚,玉度莹无瑕。
神骏推宛马,跳梁笑井蛙。相逢成夜集,畅饮厌流霞。
绮席围声妓,银筝合凤琶。晚妆添粉黛,杂舞见渝巴。
炉暖融螺甲,盘香供露芽。透空敲雨杖,促节掺渔挝。
侑食增阳盛,纾怀发兴赊。旧声今渐远,新体此无加。
楼转三更月,灯垂半夜花。歌长萦曲调,狮猛奋须牙。
辞谢宁容退,留连暂乐佳。直须穷薄伎,尤异是雄蹅。
登踏寒林判,轩呈迓古丫。侍筵更纪仆,归烛黯笼纱。
下客陪簪玉,清吟拥鼻瓜。嗣侯非自乐,先业念无涯。
待士无疏密,筹边静噪哗。有时陈乐籍,张宴为宾嘉。
此夕真仪凤,明朝等散鸦。宠光需北阙,春礿动南衙。
岂特调银字,重看拜白麻。转头虽契阔,后话足雄誇。
碧草伤淹赋,清江吊屈沙。别怀增惓惓,独雁谩哑哑。
霄汉嗟垂翼,庭阶愧倚葭。情悠天共远,心在地无遐。
会作登楼客,聊停泛斗槎。朱门三十载,未分鬓空华。
龙首冈边野草深,秋风滦水动归心。百年蓬巷开圭窦,一日恩光照士林。
吟鬓有光浮镜玉,家书封喜认泥金。料应晓月帘栊底,乾鹊飞来报好音。
掩卷坐良久,自伤还自释。时命偶未遭,诗书其可惜。
囊中有焦桐,取之还拂拭。应有知音人,一弹三叹息。
江阁斜阴倒碧流,钓台崛立水云幽。图中物色今谁肖,帝侧星文不可求。
往矣功名成邓寇,时哉心迹合巢由。南阳旧识狂奴态,底事犹持谏议留。
一鹤仙亭久著名,双凫汉殿报长征。沙村车马得无竞,石洞烟霞空复情。
背壁丹芝含晚媚,入山瑶草发冬荣。洪涛锦席飞千里,转眺诸峰邈紫清。
二月花欲然,莺声上苑传。暖萱初媚日,慈竹已含烟。
门集仙人履,堂陈寿母筵。珠翘娱景丽,綵服戏春鲜。
宅住云霄里,尊开日月边。招邀青鸟驭,玩诵赤鸾笺。
箓受华存秘,教成孟博贤。驻龄垂八十,累行载三千。
汉史东征赋,鲁诗閟颂篇。古来阴化助,遗述重彤编。