潘安原是种桃徒,冷淡寒香不足娱。独有柴桑陶靖节,西风时复一提壶。
芦苇晚风起,秋江鳞甲生。残霞忽变色,游雁有馀声。
戍鼓音响绝,渔家灯火明。无人能咏史,独自月中行。
西北秋风凋蕙兰,洞庭波上碧云寒。
茂陵才子江陵住,乞取新诗合掌看。
武夫何洸洸,衣紫袭绛裳。借问胡为尔,列校在鹰扬。
依倚将军势,交结少年场。探丸害公吏,抽刃妒名倡。
家产既不事,顾盼自生光。酣歌高楼上,袒裼大道傍。
昔为编户人,秉耒甘哺糠。今来从军乐,跃马饫膏粱。
犹思风尘起,无种取侯王。
新妆面面下朱楼,深锁春光一院愁。
行到中庭数花朵,蜻蜓飞上玉搔头。
莫忧净土稀,尚有吾庐在。采采神芝生,附以石磊磊。
画兰不画地,翻笑所南隘。
李郎良爱我,速行更留行。留行惜将离,稍展信宿诚。
速行肸当归,早涖岁寒盟。两意浑难定,其寔还相成。
廿年已倦游,欲乞扮社灵。刲羊祭大隐,为我辞尘缨。
便向芙容浦,笃老绝送迎。青山肯破例,何难养伯龄。
事不如人意,又复担双簦。双簦解念我,十步九屏营。
似君真清福,古欢杜柴荆。乃怜征夫困,魂梦辗转萦。
游人纵解维,亦为尔怦怦。况有竹湖叟,关注均不轻。
松梧阁下梦,长共枫林青。
阳关古别离,对面折杨柳。旋踵委道傍,焉得长在手?
丈夫四方志,竭力车马走。慷慨平生怀,不在然诺后。
倾资铸宝剑,性命同所有。去去勿复陈,黄金印如斗。
高僧参透赵州禅,拔寺移归兜率天。
天圣二年四月朔,一宵雷雨撼山川。
青青冬岭松,高出寒崔嵬。忆昔可怜宵,声如滟滪堆。
冰霜矧肯摧,枝叶故条畅。一夕乘风雷,龙化失群望。