凭高眺望,见长空万里,云无留迹。
桂魂非飞来光射处,冷浸一天秋碧。
玉宇琼楼。乘鸾来去,人在清凉国。
江山如画,望中烟树历历。
我醉拍手狂歌,举杯邀月,对影成三客。
起舞徘徊风露下,今夕不知何夕。
便欲乘风,翻然归去,何用乘鹏翼?
水晶宫里,一声吹断横笛。
吾学空门非学仙,恐君此说是虚传。海山不是吾归处,归即应归兜率天。
归骑纷纷满九衢,放朝三日为泥涂。
不知雨雪江陵府,今日排衙得免无。
淮右寇未散,江西岁再徂。故里干戈地,行人风雪途。
此时与尔别,江畔立踟蹰。
曾家机上闻投杼,尹氏园中见掇蜂。
但以恩情生隙罅,何人不解作江充。
闇生魑魅蠹生虫,何异谗生疑阻中。
但使武皇心似烛,江充不敢作江充。
新样春衫白苧裁,翩翩游骑近蓬莱。桃花尚狎潘郎貌,莲幕曾倾庾尉才。
岂为鲈鱼还越郡,仍驱驷马入燕台。当垆漫奏文君曲,夹座红桃映绿苔。
砍地哀歌气尚雄,十年词赋与君同。琴声一奏风尘下,剑色双悬宇宙中。
已信君平堪市隐,何来阮籍尚途穷。心期不道天南北,对握骊珠望彩虹。
执戟元中秘,鸣珂更上公。云霞流紫殿,日月扈青宫。
磊落燕台骏,飘零越峤鸿。台垣何处切,五夜望寒空。
忆昔追随昏复旦,负郭虽赊足忘倦。
别之未觉梦魂疏,但恨有时音信断。
世间变化何不有,深谷宁须问高岸。
我今瘦骨立如山,君亦童头不能乱。
君不见箪瓢自乐保清名,富贵失时多远窜。
千年青史固茫茫,精意所关唯此段。
荒鸡号何多,邻犬吠愈悍。
初迷纸窗隙,旋失布衾暖。
呼童户先启,走报雪且满。
为言果羞明,若尔真待伴。
须臾起孩稚,次第及衰懒。
索衣乱襦袴,取酒忘濯盥。
试观尚零落,骋目迷间断。
青黄倏衰白,陵谷置平坦。
灞桥欠驴蹇,剡曲无棹短。
有兴不可乘,摅词讵能诞。