忆昨腊月天,北风三尺雪。年老不禁寒,夜长安可彻。
赖有青毡帐,风前自张设。复此红火炉,雪中相暖热。
如鱼入渊水,似兔藏深穴。婉软蛰鳞苏,温燉冻肌活。
方安阴惨夕,遽变阳和节。无奈时候迁,岂是恩情绝。
毳bD逐日卷,香燎随灰灭。离恨属三春,佳期在十月。
但令此身健,不作多时别。
脉脉复脉脉,美人千里隔。不见来几时,瑶草三四碧。
玉琴声悄悄,鸾镜尘幂幂。昔为连理枝,今作分飞翮。
寄书多不达,加饭终无益。心肠不自宽,衣带何由窄。
今岁日馀二十六,来岁年登六十二,尚不能忧眼下身,
因何更算人间事。居士忘筌默默坐,先生枕麹昏昏睡。
早晚相从归醉乡,醉乡去此无多地。
徐子崖根竹,风雪不掩绿。
郑子谷中兰,冰霜已腾馥。
二子有此风,宜尔生穷冬。
我独何为者,飘然直转蓬。
昔我堕极南,去兹千万山。
见面夫岂易,附书良亦难。
官今听之归,连日乃获语。
洗苏尘埃怀,如久旱得雨。
君才日苍苍,略已千丈长。
计其所功用,可中栋与梁。
如我蓬艾等,怒长不尺寸。
秋风一摧折,仅可供束蕴。
宜君有声名,光彩益以新。
而我复何事,强谓诗穷人。
春秋了集义,诗笺复编类。
建有朱校书,婺有吕正字。
二公今儒先,名满天地间。
勿谓东家丘,睎颜人亦颜。
孺子家何在,溪边百尺台。
句追唐甫白,词鄙汉邹枚。
此士诚高遁,诸公谩挽推。
因过问消息,几日送诗来。
头上百宝钗,终身不相失。
唯有鸳鸯席,承欢难可毕。
瞻荆颍兮盘盘,悲淮流兮潺湲。
彼何人兮独安,此何人兮独难。
悼哲人之不反兮,抗灵辔于江干。
江淮烽火照云头,买尽临安去国舟。
行见中兴圣天子,一戎大定复神州。
采芝天门山,寒露净毛骨。
帝青九万里,空洞无一物。
倾河略西南,昌射河鼓没。
蓬莱眼中见,人世叹超忽。
当时弃桃核,闻已撑月窟。
且当呼阿环,乘兴弄溟渤。