幽宫积草自芳菲,黄鸟芳树情相依。争风竞日常闻响,重花叠叶不通飞。
当知此时动妾思,惭使罗袂拂君衣。
翻莺度燕双比翼,杨柳千条共一色。但看陌上携手归,谁能对此空相忆。
行路难,历九土,猛虎当途狼在坞。满目莽苍荆菅深,猎者谁为施弶弩。
行路难,渡江河,其中岂无蛟与鼍。行舟往往看风色,如山大浪扬惊波。
水陆之险尚可平,人心对面干戈横。浮云变态在焂忽,阴矢设毒无猜惊。
君不见史伯鱼,处世以直诚非愚,西边鹊噪东啼乌。
行路难,堪嗟吁!
梵(梵fàn)宫、晚钟。落日蝉(chán)声送。半规凉月半帘风,骚(sāo)客情尤重。何处楼台,笛声悲动?二毛斑秋夜永。楚峰,几重?遮不断相思梦。
寺庙里传来傍晚的钟声,一阵阵蝉鸣送走了落日。半轮凉月升起,半帘夜风吹来,触发起诗人的满怀愁绪。什么地方的楼台上,传来悲怨的笛声?鬓发早已斑白秋夜这样漫长。巫山神女虽相隔重重山峰,也遮不断对她相思的梦。
梵宫:即佛寺。半规:圆形为规,半规即半圆。二毛:鬓发斑白。楚峰:指四川、湖北两省边境的巫山一带,有十二峰,其中神女峰最奇。
慕公名字读公诗,海内人人望见迟。青眼独来幽阁里,缟衣无奈浣妆时。
蓬门昨夜文星照,嘉客先期喜鹊知。愿买杭州丝五色,丝丝亲自绣袁丝。
深闺柔翰学涂鸦,重荷先生借齿牙。漫拟刘惔知道蕴,直推徐淑胜秦嘉。
解围敢设青绫障,执贽遥褰绛帐纱。声价自经椽笔定,扫眉笔上也生花。
南极文昌应一身,幸瞻藜杖拜星辰。十年早定千秋业,片语能生四海春。
诗格要烦论伪体,画图何敢秘丰神。愿公参透拈花旨,可是空王座下人。
牡丹一朵值千金,将谓从来色最深。今日满栏开似雪,一生辜负看花心。
飘然庐岳去,破衲共枯藤。此地山林胜,令人肌骨清。
莲开千柄雪,瀑挂一条冰。五老如相见,烦君为寄声。
古观重重绕翠微,杉松深处掩双扉。
云生万壑投龙去,海隔三山放鹤归。
花洞宴游春日永,石坛朝礼曙星稀。
每听高论长生理,擬向寰中便拂衣。
云烟杳霭水微茫,何处青山是岳阳。白发满头空自老,黄尘两脚为谁忙?
同盟鄂渚言犹在,偕隐庐峰兴未忘。近有倦游诗数首,西风吹不到新墙。
连宵蜡泪满铜荷,欲写家书墨自磨。作客每嫌心绪恶,胜人惟有鬓丝多。
江山月出腾兵气,冠盖风流倚醉歌。近市不堪闻腊鼓,锦城儿女近如何。