将军犹驻碧油幢,积石河源未尽降。安定有城名第一,陇西出将每无双。
牧民岂谓非良干,伐畔何教震友邦。忆昔盟书金似粟,百年金鼓不闻摐。
名园自郊谷,何况筑高台。酷暑未尝到,清风长自来。
云岚瞰山罅,烟水近池隈。谁更将松竹,萧森四面栽。
长空淡淡如云扫,暮过田家风物好。
耕犁倚户寂无人,饥牛卧啮墙根草。
蓝田咫尺接商颜,谁是丹成出世间。老鹤无声人已远,白云空自锁空山。
东海有匹妇,诬杀良可伤。奈何三年旱,赤地千里荒。
幽燕有贱臣,繫狱将见戕。仰天一叩心,六月飞清霜。
物情有冤抑,一念通彼苍。二三持法吏,舞文自洋洋。
阳诛苟幸逭,阴祸亦可防。于公能治狱,子孙乃隆昌。
百年能几日,一别又三秋。涉世虽相似,成名却不侔。
蘋香分旅梦,枣色动边愁。南海曾游处,应多异宝收。
葵足祇自卫,焉能拟乔松。畏途更百险,栖迷竟何功。
盛际图报艰,縻禄叨釜钟。徘徊掖垣曙,期吐尺寸胸。
终惭宝燕石,高飞谢群雄。顾兹黑子地,渺渺南溟中。
阃制籍良翰,灵威撼龙宫。夷丑顿屏息,勋名日跻崇。
我归复奚虞,于耜惟明农。西山倚翠壁,鼓缶酬徒庸。
精粗本同贯,治圃如治邦。雨晹卜丰歉,畎亩随南东。
岂曰计口腹,伐檀企遐踪。多君吉甫诵,穆如惠清风。
送君返葬石楼山,松柏苍苍宾驭还。
埋骨白云长已矣,空馀流水向人间。
〔一作卢象诗〕
篱间(一作中)犬迎吠。
出屋候荆(一作柴)扉。
岁晏输井税。
山村人夜归。
晚田始家食。
余布成我衣。
讵肯无公事。
烦君问是非。
天下几人弹古琴,爱之不惜千黄金。春雷上天霹雳死,至今古调空消沉。
金徽玉轸久寂莫,断文剥落尘埃侵。钟期一去不复返,况乃四海无知音。
松风泠泠白日静,山水定以娱冲襟。无弦之趣世莫识,悠悠千载渊明心。
古人今人若流水,善听善弹能有几。六峰隐者吾故人,得天下名亦琴耳。