虽听采莲曲,讵识采莲心。漾楫爱花远,回船愁浪深。
烟生极浦色,日落半江阴。同侣怜波静,看妆堕玉簪。
涔阳女儿花满头,毵毵同泛木兰舟。
秋风日暮南湖里,争唱菱歌不肯休。
膏霖溉注既优渥,璇穹顿扫顽云车。
沉香久郁悉清豁,无复沴气东西斜。
金盘拥出三足乌,赫赫耀目伸爪牙。
融融熙熙遍林谷,鸣有喜莺无愁鸦。
东阡土脉浸温畅,颇颇释我农人嗟。
壮者举耜趾相摩,少者行馌肩相差。
乃知乾元父万物,仁育两间同一家。
太和生生终莫遏,不容痴寒固骄夸。
残阴噎噎终必退,安能掩轧壮阳芽。
日涉老仙忧民隐,诗词恳恻如黄麻。
料对兹晨少慰怿,行歌豳颂笔生花。
身世飘零我自嗟,十年三见汝移家。苍苔行处冰犹滑,社燕归时日未斜。
秋雨尚沾邻院叶,春风欲动过门车。最怜月出琴停夜,相对寒梅一树花。
拜朔台前春色深,碧云江上几沉吟。
霏红腻绿莲花女,抽尽芭蕉一卷心。
无端海内日风尘,犹有看花自在身。叶叶清风香沁骨,对君疑作避秦人。
秋光浓欲滴,结束东篱花。
糁糁纷点缀,戢戢相参差。
渊明太好事,言乐酌流霞。
谁云制颓龄,为与霜争华。
映水开芙蓉,丽色如春葩。
谩以拒为名,青女不能加。
持此问渊明,何乃吝齿牙。
门外风如箭,黄落满天涯。
绿盖半篙新雨,红香一点清风。
天赋本根如玉,濂溪以道心同。
瓦上松雪落,灯前夜有声。起持白玉尺,呵手制吴绫。
䌥纫征袍缝,边庭草又青。
白苧鸦头袜,红绫锦靿靴。玉阶零露冷,差折凤仙花。
去去荡游子,秋深不念家。
湖上水云绿,荷花十里香。咿哑木兰棹,惊起睡鸳鸯。
雌雄两分去,不觉断人肠。