心心长不断湖天,满月孤星旧有缘。野烧三叉馀幸草,湘流九面惘胶船。
寒深鹤带尧年雪,海阔龙分佛口涎。闻说当机唯一指,皈心欲扣逆流舷。
江东盛才俊,今见会真元。之子富文华,抱负何超全?
一战三千士,独步文场先。筮仕入春官,礼乐渐得新。
赠子直清诀,夙夜以惟寅。
地藏峰头咏五钗,阳明去后我升阶。到来阶级无多在,拄杖飞空无伴侪。
人日占晴候,元亨乃时行。宿雾停风合,疏云漏日明。
三阳开景运,两度昧明生。欲讼雨师去,巫咸其上征。
突兀高台参土成,人言暴客此分赢。饮泉清节令寥落,可但梁山独坛名。
今年贼陷临洮府,杀死官军何可数。征夫塞外骨成山,少妇闺中泪如雨。
死生消息总难知,欲往招魂又自疑。机中几度闻嘶马,又恐夫归投杼下。
去年征钜鹿,今岁入卢龙。玉塞莺声断,银河雁影重。
裁衣犹忆体,临镜懒窥容。秋风起昨夜,床下又闻蛩。
寒宵老眼只长醒,蝴蝶频催梦不成。
不是三更三四点,如何一睡到天明。
依约前生是蠹鱼,坐窗不觉晓钟馀。
都忘还笏休官了,浑是担簦应举初。
亥豕安能承谬误,雪萤尚欲补空疏。
玄花生眼蜩鸣耳,贪校新抄数板书。
万里安西久宿师,东风吹草又离离。
玉壼贮满伤春泪,锦字挑成寄远诗。
击虏将军方战急,押衣敕使尚归迟。
妆台宝镜尘昏尽,发似飞蓬自不知。