远峰涵碧水拖蓝,才放新青春已三。无那萦愁复萦恨,晓风残月忆江南。
山北天泉苑,山西凤女家。不言沁园好,独隐武陵花。
黄金羁勒閟天闲,何似春山苜蓿间。
白接罗边馀甕蚁,乌皮几外即尘阛。
龙蛇大泽公真是,虎豹重门孰可攀。
示不忘君还有道,卧听人语趁朝班。
七闽佳山水,秀气郁苍苍。
种而为人物,事业亦叵量。
我生古瀛州,地匪中州愧。
虽然得文公,木舌而金口。
自惟禀受不坚申,安得玉肌秋水神。
几番分欲躬樵苏,手足况有禹偏枯。
禹犹心力导河洛,功业何啻等山岳。
予惟食粟类曹交,所至於人成落落。
勿谓广之东,安得万人雄。
地本不爱宝,赋予由来公。
闽广虽异地,人物差可拟。
尔来擢伦魁,亦复有人耳。
声价压天下,争睹如得凤。
泰山一毫芒,更有万丈长。
债甘偿道路,脚惯踏江村。
蓦地心生愧,何人日掩门。
安贫居陋巷,无事对清樽。
我亦动思静,此怀与谁论。
鼎气孕河汾,英英济旧勋。刘生曾任侠,张率自能文。
官佐征西府,名齐将上军。秋山遥出浦,野鹤暮离群。
远恨边笳起,劳歌骑吏闻。废关人不到,荒戍日空曛。
草木凉初变,阴晴景半分。叠蝉临积水,乱燕入过云。
丽藻终思我,衰髯亦为君。闲吟寡和曲,庭叶渐纷纷。
路入南云下,江回隔近村。
水深风浩浩,山远雾昏昏。
仰首羡飞鸟,流年只断魂。
客心兼暮色,感恻复何言。
孽狐鬼啸篁竹,红绡帕首郴江曲。
万牛脔炙瓮行酒,党伍穰穰萃林薮。
牙璋夜半起兵符,云旗驿骑争驰驱。
搜原剔薮歼渠魁,巢颠子覆苕苇枯。
虎臣献凯锡珪组,玉帛金钱充栋宇。
追踪汉相不言功,山河带砺传无穷。
之官未入境,已有爱人心。遣吏回中路,停舟对远林。
岛声淮浪静,雨色稻苗深。暇日公门掩,唯应伴客吟。
乌鹊飞来绕树孤,数声更鼓响城隅。仰看月到天心处,正是幽人归北湖。