茫茫四海尽知津,何必停舆更问人。万古江山浑是旧,四时花草自更新。
浪言不信舟移壑,拭目惊看虱似轮。赖有南台真豸史,丹心不负致君身。
当时六祖在黄梅,五百人中眼独开。入室偈闻传绝唱,
升堂客谩恃多才。铁牛无用成真角,石女能生是圣胎。
闻说欲抛经论去,莫教惆怅却空回。
又闻繁总在嘉州,职重身闲倚寺楼。大象影和山面落,
两江声合郡前流。棋轻国手知难敌,诗是天才肯易酬。
毕竟男儿自高达,从来心不是悠悠。
马头不是病风埃,相别相望眼不开。祇有瓦桥书可附,何缘不寄一声来。
定契多惭国士知,交欢重喜故人期。
莫辞日嚼千觞酒,况值春归百卉枝。
披竹共寻前会处,插花仍学少年时。
词章褒纪明情重,坐讽行吟刻屡移。
东郊二月天,寒尽未成暄。
永日青丝骑,和风绿酒樽。
迳抽萱甲细,墙倚杏梢繁。
烂醉谁知者,行歌入国门。
长途亦一食,饥困日难胜。暑气万山出,青天一线迎。
沙低车脚软,石滑树头横。果然行不得,惭愧鹧鸪声。
自奉至约意若吝,忽斥千金付灾赈。贤者固应不可测,莫讶衣冠类寒畯。
廉吏家风国史存,平生阿堵岂轻言。齐眉黻佩能相警,犹有图书遗子孙。
得隽径窜诚智矣,搏噬跳踉何所为。旁观矜宠且宿饱,怪尔相厄无已时。
子于何处得此态,曲写尽意毫无遗。往者不谏莫恶剧,来者视此犹可追。
师昏古所辞,财昏今不耻。
传祀合二姓,古者贵由礼。
四德五可外,货贿亦末尔。
民风日就颓,舍此争校彼。
媒氏未到眼,聘资问有几。
倾箧指金钱,并券搴租米。
东家女未笄,仪矩无可纪。
已闻归有日,资送耀邻里。
西家女三十,闭户事麻枲。
四壁漏风霜,行媒无留趾。
坐贫失行期,趣富瞢贪鄙。
流弊例不免,其源实此起。
多约或少酬,暂誉甘长毁。
坐令亲旧欢,诡谲变狐鬼。
何况性羽间,贫富岐臧否。
土俗未易挽,人情大不媺。
悠悠何足道,吾以谂君子。