澄流良湜湜,幽藻还漪漪。
不是采蘩手,芬芳长自持。
置酒旗亭畔,风吹杨白花。愁深同汶水,道远指京华。
乍听悲笳起,回看落照斜。庭闱千里梦,怜我滞天涯。
两弟分南北,鸰原心事违。稚圭方夜读,曼倩复朝饥。
月向吴宫照,云依蓟坂飞。并怜梁苑客,漂泊未能归。
汴水金堤险,黄沙拨暮云。戈鋋终未息,筚篥不堪闻。
万井惊狐火,千村散马群。夷门衰草畔,酹酒信陵坟。
金舆帝子去,朱戟故宫存。麋鹿穿陵寝,鱼龙入殿门。
连云艮岳迥,落日大河奔。老监曾骖乘,凄凉说旧恩。
行指荡阴泽,遥思嵇侍中。一泓水自碧,千载血犹红。
玉座春吹雨,寻旗夜起风。英英岳忠武,庙貌对城东。
程婴存祀义,豫让报恩心。此地昔人没,千年沣水深。
花明开驿道,苔老积碑阴。我独何为者,天涯寄苦吟。
潋滟金沟溢,青匆玉树寒。几回思碣石,三度向长安。
入市碎琴易,依人弹铗难。异乡逢令弟,华发共惊看。
往岁别君去,匆匆殊未餍。来兹谐宿愿,一笑忘齑盐。
俛仰复去我,促装难暂淹。重江逼潮信,挂席程欲兼。
诸暨号繁剧,牒诉纷黎黔。君才古循吏,公庭耿秋蟾。
借留适民愿,坐变六凉炎。政术久弥励,谣颂喧闾阎。
朝廷方吁俊,延访降宸严。行矣决显用,此理君奚占。
晓钟初动五门开,文武分班接上台。盛睹衣冠严禁卫,恍疑身世到蓬莱。
玉炉风定香烟直,金阙天高御气回。鹄立臣僚呼万岁,九重春色紫霞杯。
矮纸曾题字数行,旁人怪我语苍凉。湖山自是幽人福,漫与前贤并较量。
陈生射策未三十,笔箭如锋不破的。自古英雄感慨多,直比枭卢悬一掷。
文章有命不论巧,得丧穷通两何惜。吾州二妙真豪放,白璧明珠炯相望。
飞英已迈时辈先,通籍还兼伯兄行。霜蹄历块千里空,风采承恩九天上。
我辞君归春正晚,天风吹帆落花满。青冥浩荡南极深,白日波涛洞庭远。
感君惜别重徘徊,令我长歌激肝胆。云山之东佳气浓,磔裂华盖晶荧通。
纷纷鸾鹄好羽翼,莫笑垂翅南飞鸿。
行尽胡天千万里,唯见黄沙白云起。马饥跑雪衔草根,
人渴敲冰饮流水。燕山仿佛辨烽戍,鼙鼓如闻汉家垒。
努力前程是帝乡,生前免向胡中死。
晚来幽独恐伤神,唯见沙蓬水柳春。
破除万事无过酒,虏酒千杯不醉人。
含情欲说更无语,一生长恨奈何许。
饥对酪肉兮不能餐,强来前帐临歌舞。
破瓶落井空永沈,故乡望断无归心。宁知远使问姓名,
汉语泠泠传好音。梦魂几度到乡国,觉后翻成哀怨深。
如今果是梦中事,喜过悲来情不任。
日来月往相催迁,迢迢星岁欲周天。无冬无夏卧霜霰,
水冻草枯为一年。汉家甲子有正朔,绝域三光空自悬。
几回鸿雁来又去,肠断蟾蜍亏复圆。