鵾鸡晨先鸣,络缜夜虚织。
物情固有珠,亦各竞时急。
遥遥丘中士,荆扉尽常闭。
赋诗悲租年,开卷怀往昔。
廓然一言得,不顾千金易。
大江流汤汤,白日如过翼。
虚堂拂朱弦,再鼓三叹息。
西山遗清风,颖水有奇迹。
勖哉望前修,猛志庶可及。
自当葆天和,政东慕人益。
客心惊岁春,不奈送愁频。
茅屋夜来雪,梅花江上春。
驱车断行旅,闭户有高人。
奚待扁舟与,风期暗与新。
玉漏斯须即达晨,四时吹转任风轮。寒灯短烬方烧腊,
画角残声已报春。明日便为经岁客,昨朝犹是少年人。
新正定数随年减,浮世惟应百遍新。
昨夜东风转化钧,眼前岁事又更新。王正肇纪庚寅月,天运重开丙子春。
气蔼一元生品物,嵩呼万寿祝君亲。小臣执笔陈歌颂,深愧才华不及人。
先子词科蚤擅场,中兴首擢紫微郎。
涌泉制册留纶阁,砭世膏肓有皂囊。
北斗仰之千古事,泰山所集一毫芒。
楹书拂拭增悲恸,追诵龙蛇感卒章。
醉别壶中太乙天,寥寥云海已经年。
倦游复索长安米,壮志宁求负郭田。
一岁九迁看布武,千岩万壑莫留连。
同时僚旧重相遇,幸有蓬瀛列二仙。
元日拥户如盘蜗,门前轳辘多行车。
拥门喧呼客投刺,惊风舞雪翻飞沙。
幽室置火引就坐,持杯暖腹客气华。
三杯油然众客去,庭树瑟缩蹲山鸦。
老境渐相干,饶侬鬓未斑。
岁华今夜换,天道此时还。
累重家常俭,身轻心自閒。
莫愁生计薄,笔底有青山。
晨兴自江上,踰岭走钟山。肃然至殿门,双扉护重关。
初日照宫阙,隐映城郭间。空山寂无人,独来拜榛菅。
流转虽不居,咫尺犹天颜。喜会牧马收,冈峦乍清閒。
岁序一更新,阳风动人寰。伫期龙虎气,得与春光还。
复想在宥初,苍生愿重攀。
东风收雪曙光开,春意浓浮柏叶杯。晴日满帘宾客散,寒暄先问隔年梅。