荒村惟古木,薄暮上寒曛。塞雁影几点,野鹓声一群。
故乡犹旅食,乱世自轻文。怪杀巢边鹊,双双噪我闻。
细柳营基锁绿苔,万花新种小亭台。
芙蓉喜见江南客,故向西风一夜开。
贡禹怀书日,张衡作赋辰。杏花开凤轸,菖叶布龙鳞。
瑞麦两岐秀,嘉禾同颖新。宁知帝王力,击壤自安贫。
九日三眠火力齐,五朝又报四眠时。
辛勤一月方能茧,缲得成丝却卖丝。
缫得新丝白,将来织素缣。
自惭非锦绮,尚被舞人嫌。
我昔在田野,东阡与南陌。
时有素心人,浊酒聊共适。
既醉各归卧,不如牛羊夕。
醒来视西牖,残月在窗隙。
宁知衰莫年,乃复困行役。
天公如佚老,言归遂耕绩。
击壤乐余年,箪瓢敢求益。
脂粉无心懒去施,求桑常恐饲蚕迟。绮罗多少红楼女,睡熟纱窗日上时。
爱景人方乐,同雪候稍愆。徒闻周雅什,愿赋朔风篇。
欲俟千箱庆,须资六出妍。咏留飞絮后,歌唱落梅前。
庭树思琼蕊,妆楼认粉绵。瑞邀盈尺日,丰待两岐年。
预约延枚酒,虚乘访戴船。映书孤志业,披氅阻神仙。
几向霜阶步,频将月幌褰。玉京应已足,白屋但颙然。
经年掩卧席凝尘,载喜西都接赋宾。
照坐仙姿嵇玉冷,醉心英气瑾醪醇。
斑衣就养垂华组,葆发伤秋岸幅巾。
更谢妍谈殊未已,肯将车驷诮原贫。
快着青冥软玉鞭,稳骑騄耳踏云烟。便持全蜀无双誉,去听宾胪第一传。
众所望君皆尔耳,人之好我岂云然。古来名下无虚士,试玩盈科放海篇。