山行分曙色,一路见人稀。野鸟啼还歇,林花堕不飞。
云迷栖鹤寺,水涩钓鱼矶。回首天将暝,逢僧话未归。
乃翁治狱多阴德,之子论文有古风。
尊俎祗容吾党共,衣冠能得几家同。
书林有业何妨隐,徭籍无名莫怨穷。
百岁相期今夕意,赖君咳唾起诸童。
静夜思,何时休,终宵展转听更筹。人生由来不满百,安得朝夕事隐忧。
功名富贵倘来物,目前渺渺春云浮。甲第歌钟万户侯,五花骏马千金裘。
春风秋月不相待,倏忽朱颜变白头。豪华一去难再得,壮气销沉土一丘。
但令名节不堕地,身外区区安用求。静夜思,谁与谋。
劝君高枕且熟睡,穷达由天不用愁。
昼静暖风微,帘垂客到稀。
画梁双燕子,不敢傍人飞。
晓风吹月下长空,渐觉东窗日影红。寄语邻鸡莫惊觉,家山正在梦魂中。
望极群峰远,行穿一径幽。云从树杪起,水绕竹根流。
酒旆摇村舍,钟声出寺楼。多情林外鸟,巧语答鸣驺。
春去春来似有期,日高添睡是归时。虽将细雨催芦笋,却用东风染柳丝。重雾已应吞海色,轻霜犹自剉花枝。此时野客因花醉,醉卧花间应不知。
幽兰受新霜,孤雁叫落月。
沈忧何由平,永夕不可彻。
将琴鼓忆邻,声急弦屡绝。
芳华日益远,香泽物已歇。
秋风吹石门,思君还复诀。
谁云无生忍,识此悠悠别。
瞳瞳初日注窗明,窗外雏莺乳燕声。
东风气味浓於酒,晓梦魔入似宿酲。
东风收雪曙光开,春意浓浮柏叶杯。晴日满帘宾客散,寒暄先问隔年梅。