茅茨烟水隔孤村,雪冷谁敲月下门。
只与梅花曾有旧,暗香时肯到洼尊。
半吐柔芳暖正妍,趁晴何不试笼鞭。
玉环醉矣春无赖,金屋贮之人孰贤。
花比红儿谁作谱,诗传娇客已成编。
湘帘燕子人家月,一笑春风不计年。
江东梅树江西客,僻地相逢眼俱白。杂花乱草斗青春,玉树琼枝比颜色。
轻阴漠漠寒不返,清雨高风旦连夕。惜无白日照芳菲,决云之剑那能得。
忽忆曾过上林苑,五柞长杨心所识。结根擢秀皆寻常,得地翻宜帝王侧。
后皇嘉树无远迩,尔生自合居南国。勉留佳实和君羹,丁宁妇女无所摘。
岂无栋梁材,为君构明堂。岂无调羹资,为君致烹鬺。
独使限荒鄙,委之道路旁。岁晏吐奇秀,芬芬有馀香。
疾风见松柏,众秽知蕙芳。譬彼君子质,幽沈道逾彰。
安得假神术,徙根俪长杨。辽哉计不果,我心不能忘。
溱洧洵吁乐,维阳厥草夭。传闻多失实,看尽谩无聊。
婉娩春阳谢,中开道路遥。谁移化工巧,忽是物华饶。
跗萼晴相照,芳春暖并飘。波翻蜀江锦,霞萃赤城标。
晨晖照屋清露晞,樱桃花房开欲齐。繁花先得造物巧,不与众卉争高低。
参差萼萼相照耀,恍惚满眼令人迷。鸟惊风过若无意,云起雪飞空满蹊。
仰攀浓香俯玩影,应接不暇昏鸦栖。流光易失动壮士,斗酒相劳和天倪。
浩歌直欲并日夜,醉耳不能分鼓鼙。人间出处未尝定,暂虽会合终当暌。
子今跃马至万里,脱略尘土排云霓。豫知明年花复发,怅望君子无由携。
少年且作后日意,更使封植惊淮西。
立螭持橐孰非荣,未若江头一苇轻。失侣鸳鸿空怅望,喜归鸥鹭亟将迎。
雍容谭笑不但已,去就始终如此明。疏似南阳出师表,尽倾肝鬲写生平。
谭妙何须阅九旬,口吧吧地谩劳神。从来慧日无言说,笑倒口吧吧地人。
不去选官来选佛,有心作佛已非真。丈夫别有翀天志,肯学佗家不正因。
素琼红玉晕轻盈,落落层层傍砌明。大雅不收成谩与,定随姿态昧脩名。