经年何事远庭闱,走马弹冠意总非。白发自难千里别,青山岂为一身归。
罗浮萑下迎仙舫,锦石花疏间綵衣。我亦思家去未得,因君魂傍故园扉。
卷叶寒来多少时,形言眼语亦能知。白头闻得无生事,学把胡珠唤老师。
昔禹别九州,导洛自熊耳。
熊耳自有两,未審孰为是。
东者近成周,西者隔丹水。
书传称上洛,斯言得之矣。
承平未必便无忧,安若忘危非善谋。
题品人材凭雅诮,雌黄时事用风流。
有刀难剖公闾腹,无木可枭元海头。
祸在夕阳亭一句,上东门啸浪悠悠。
七国纵横事可明,苏张得路信非平。
当初天下如何尔,市井之人为正卿。
人不善赏花,只爱花之貌。
人或善赏花,只爱花之妙。
花貌在颜色,颜色人可效。
花妙在精神,精神人莫造。
缘饰近虚襟,虚襟后患深。
疗饥当用食,救旱必须霖。
砚名金雀世难伦,用报惭无天下珍。
国士有时偏雅处,晴窗气暖墨花春。
善恶之间,薰蕕可究。
近薰必香,近蕕必臭。
安乐先生,不显姓氏。
垂三十年,居洛之涘。
风月情怀,江湖性气。
色斯其举,翔而后至。
无贱无贫,无富无贵。
无将无迎,无拘无忌。
窘未尝忧,饮不至醉。
收天下春。归之肝肺。
盆池资吟,瓮牖荐睡。
小车赏心,大笔快志。
或戴接{上罒下离},或著半臂。
或坐林间,或行水际。
乐见善人,乐闻善事。
乐道善言,乐行善意。
闻人之恶,若负芒刺。
闻人之善,如佩兰蕙。
不佞禅伯,不谀方士。
不出户庭,直际天地。
三军莫凌,万锺莫致。
为快活人,六十五岁。