胜迹不在远,爱君池馆幽。素怀岩中诺,宛得尘外游。
何必到清谿,忽来见沧洲。潜移岷山石,暗引巴江流。
树密昼先夜,竹深夏已秋。沙鸟上笔床,谿花彗帘钩。
夫子贱簪冕,注心向林丘。落日出公堂,垂纶乘钓舟。
赋诗忆楚老,载酒随江鸥。翛然一傲吏,独在西津头。
王尊仍出守,跃马上金台。共说股肱郡,须凭锁钥才。
雄兵六蕃拥,天险一关开。不为长城寄,谁令高盖来。
久撤皋比绝来往,褚生时复疑柴门。文有波澜堪得髓,座无笙管只清言。
客心落叶秋江绕,别思平芜夕鸟翻。此去期君战胜后,归来正对菊花尊。
饮马长城窟,马渴饮不巳。马饮良易足,我怀当何止。
畴昔离故乡,淹淫几万里。明月缺复圆,边声日充耳。
精魂绕天涯,日夜邈伊迩。仰天不可呼,归鸿背我起。
燕然勒几时,大刀难自揆。一身寄他人,未保生与死。
横颐断肠泪,堕落长城水。长城水不竭,离情不终歇。
日昃石门里,松声山寺寒。香云空静影,定水无惊湍。
洗足解尘缨,忽觉天形宽。清钟扬虚谷,微月深重峦。
噫我朝露世,翻浮与波澜。行运遘忧患,何缘亲盘桓。
庶将镜中象,尽作无生观。
君不见歌星扭腰夜登台,一曲艳歌万金来。君不见款爷久厌琼林宴,金屋新置海之甸。
滚滚红尘漫神州,二十年间如闪电。我辈碌碌一何痴,犹自手持书一卷。
不知滔滔名利场,富贵荣华瞬息变。人海茫茫苦奔走,幸有薄俸可沽酒。
日日抱瓮醉一回,管他白云幻苍狗。住近峡江巴水边,十二巫峰碧插天。
便欲携酒登高去,把盏醉舞群山巅。渝州三月春光好,诗人兴会嘉陵道。
济济英贤灿若星,一时豪气逼苍昊。把酒快谈忘所以,举杯何幸逢知己。
此中真趣妙难言,歌星款爷哪可比。玻璃樽中影潋滟,樽前飘然生万念。
名利于我何有哉,不如二三野老一醉眠荒店。鸟鸣嘤嘤求其友,杨君杨君其许否。
遥向荣昌重举樽,与君同唱将进酒。
汉家逐单于,日没处河曲。浮云道旁起,行子车下宿。
枪城围鼓角,毡帐依山谷。马上悬壶浆,刀头分颊肉。
来时高堂上,父母亲结束。回面不见家,风吹破衣服。
金疮在肢节,相与拔箭镞。闻道西凉州,家家妇女哭。
青青水中蒲(pú),叶短不出水。
妇人不下堂,行子在万里。
水中生长着青青的菖蒲,叶子很短小不得伸出水。
妇人常年难走出堂屋外,远行的人离我有千万里。
行子:出行的人。
东飞乌,西走兔。朝复朝,暮复暮。百岁光阴一程路,过眼红颜草头露。
杨柳尚待秋风吹,牵牛见日色日衰。丈夫有为贵及早,人生能得几时好。
短歌行,叹人生。
岱宗高入帝青寒,策马东归不厌看。一变便兴周礼乐,两生那识汉衣冠?
雨休树下碑仍在,云起封中玉未刊。更上灵光殿基望,冥冥鸿鹄有修翰。