九叠峰前远法师,长安尘染坐禅衣。
十年依旧双瞳碧,万里今持一笑归。
鼠目向来吾自了,龟肠从与世相违。
酒酣更欲烦公说,黄叶漫山锡杖飞。
移根自远方,种得在僧房。六月花新吐,三春叶已长。
抽茎高锡杖,引影到绳床。只为能除疾,倾心向药王。
银山碛(qì)口风似箭,铁门关西月如练。
双双愁泪沾马毛,飒(sà)飒胡沙迸(bèng)人面。
丈夫三十未富贵,安能终日守笔砚。
银山碛口狂风好似利箭,铁门关西明月有如白练。
双双愁泪沾湿战马皮毛,飒飒风沙扑打行人脸面。
男儿三十未能建功立业,怎能终日死守笔墨纸砚!
银山碛西馆:银山碛又称银山,在今新疆吐鲁番西南,其西有吕光馆。碛,沙地。银山碛口:地名,在焉耆西三百里。铁门关:在焉耆以西五十里。练:白色的熟绢。
飒飒:象声词,风声。胡沙:胡地的风沙。迸:扑打。
守笔砚:里指与武功相对的文墨之事。
领军韦睿本清癯,药裹常随倚剑余。日御短衣巡壁垒,夜支倦体阅军书。
莫愁深苇难搜矱,试算穷巢易扫除。虎将眼中谁可仗,伫闻幕府策何如。
避尘尘、重阳杯斝,山灵肯惜吾曹。是悲秋扶病,办腰脚、一登高。
送尽西风鸿阵,又天边霜信,骤薄青袍。剩松寥片石,乞与客题糕。
问块垒、可能酒消。
无聊。且话南朝。风落帽、手持螯。怕黄花冷觑,高城急雨,著意明朝。
眼前插萸人瘦,尽流恨、去来潮。倚樵柯、上皇山路,暮云低尽,玄鹤不许人招。
霜鬓自搔。
抚琴白云端,声透岩谷里。山空夜未央,长天色如洗。
喧啾百鸟吟,萧瑟孤舟雨。万壑鸣松风,千江泻流水。
森严肃鬼神,恩怨诉儿女。人世不尔闻,唯入巢由耳。
朅来夔上吊沧桑,白帝城头俯大江。风卷狂澜深峡怒,云生野寨远山茫。
公孙不合迷秦梦,诸葛终难复汉疆。古往今来成代谢,几曾慷慨几悲凉。
身世沉浮只自珍,街灯独照夜归人。楼头目尽家千里,帘外云开月半轮。
总是宵深难入梦,每逢岁暮易销魂。于无聊处徘徊久,听唱神州又一春。
为病比来浑断绝,缘花不免却知闻。
从来事事关身少,主领春风只在君。
思亲有堂橘有轩,苔封石径无尘諠。持竿随处坐临水,抱瓮或时行灌园。
服鸟三冬止萝屋,凤雏五色翔薇垣。远道奔哀泪如雨,莫向月明重听猿。