一别异生死,三年能几时。
埋玉不可见,拱木徒兴悲。
通老奉香火,坐阅岁月移。
圆颇点飞霜,夷旷真吾师。
大峪秦城北,神泉汉苑东。登高携远客,临水怅离鸿。
旧好情难别,新知乐未终。烟横青嶂断,霜落古台空。
竹树摇葭岸,兰桡溯菊丛。偶然成聚散,延眺意何穷。
仙家苍茫云海东,海光上与星辰通。昭回万象森布列,灵景独应图书宫。
宫中明星十有六,一一紫焰舒长虹。珠宫贝阙相荡漾,顷刻万状难为容。
群仙无事亦来往,鸾鹤隐见空明中。翩然一鹤下南斗,流辉万丈惊蛟龙。
蛟龙惊遁海天净,惟有匹练悬高空。紫宫东南纵遐眺,晴霞五色交青红。
天孙停梭赤霄上,指点毫末分纤秾。帝傍丝纶要经纬,旋轸不待星躔终。
石渠延阁五云绕,紫泥黄纸三更封。悬知不学卯金子,馀光反借青藜公。
秋风吹庭树,落叶满空除。閒寻野庄句,感我丘园居。
丘园正收穫,此日乐有馀。亲交亦相念,奈此川陆迂。
尔庄复何许,言在南浦隅。同处百里间,原田料相如。
欲往念未可,抚时空郁纡。聊咏寄吾志,行哉归荷锄。
兰之生兮于彼空谷,抱幽贞兮不群以独。白石兮清泉,纷紫茎兮冒寒。
渌兰之香兮扬扬,汎光风兮朝阳。谷无人兮自芳,谷有人兮吾与子兮徜徉。
谷中之人兮清且真,不可见兮徒名闻。仰丹崖兮千仞,思委佩兮江滨。
折芳兮谁赠,羌云路兮愁人。抚瑶琴兮叹息,长寄情兮斯文。
黄头郎,尔母侮。殿上天子怜,府中丞相怒。尔虽有铜山,运去铜如土。
黄头郎,尔母侮。
寂寥兮寒闺,空帷兮昼低。若有人兮感罗衣,蒐恍惚兮往复来。
凉风飘飖兮吹玉阶,秋叶飒兮鸣蝉哀。有鸟嗟嗟永进乖,双栖比翼兮何时谐。
七国纵横事可明,苏张得路信非平。
当初天下如何尔,市井之人为正卿。
缘饰近虚襟,虚襟后患深。
疗饥当用食,救旱必须霖。
夏木无重数,森阴翠樾低。
相呼百禽语,太半是黄鹂。