秋雨初霁开长空,夜天无云吐白虹,擘波浴海出日月,破山卷地驱雷风。
昆仑黄流泻浩浩,太华巨掌摩穹穹。
平生所怀正如此,拜赐虚皇称放翁。
放翁七十饮千锺,耳目未废头未童。
向来楚汉何足道,真觉万古无英雄。
行穷禹迹亦安往,聊借旷快洗我胸。
涛澜屡犯蛟灵怒,涧谷或与精灵逢。
黄金铸就决河塞,俘献颉利长安宫。
不如醉笔扫青嶂,入石一寸豪健惊天公。
书生就食等奔逃,道路崎岖信所遭。
船上急滩如退鷁,人缘绝壁似飞猱。
口夸远岭青千叠,心忆平波绿一篙。
犹胜溪丁绝轻死,无时来往驾(舟加同)艚。
开壳得紫栗,带叶摘黄甘。
独卧维摩室,谁同弥勒龛?宗文树鸡栅,灵照挈蔬篮。
一段无生话,灯笼可与谈。
村豪聚饮自相欢,灯火歌呼闹夜阑。
醉饱要胜饥欲死,看渠也复面团团。
槐阴日色薄,桐叶雨声长。
林下有余适,城中无此凉。
浮瓜寒水碧,斸药小鉏香。
未许陶潜达,华簪何足忘。
夔州鼓角晚凄悲,恰是幽窗睡起时。
但忆社醅挼菊蕊,敢希朝士赐萸枝。
山川信美吾庐远,天地无情客鬓衰。
佳日掩门君莫笑,病来纱帽不禁吹。
老人畏添岁,每叹时序速。
今朝阳始生,在易得来复。
扶衰奉先祭,拜起赖童仆。
儿曹亦寿我,鱼兔随事足。
欢言为一醉,家酿及新熟。
占年当得稔,喜笑动邻曲。
冀从宿麦始,载重车折轴,明年秋社时,处处餍酒肉。
琳宫寂寂掩玄关,列柏层层径可攀。似闻司马江东日,分得卢龙塞上山。
万雉低昂朝旭后,千林出没午阴间。欲问阅江楼记处,露台元自惜民艰。
读罢新诗涕暗垂,朱帘愁对月如圭。自来天上无知己,虚怨庭前玉树枝。
辰出太平门,褰帷太平堤。不知身上下,苍山时高低。
右鉴渺平湖,左玦汇清溪。残绿稽芰荷,小白散凫鹥。
是时秋始暮,风物繁以凄。迤逦贯索垣,愀然念圜