凤林关路远悠悠,惆怅行人过陕州。
渭水寒流秦塞晚,灞陵残雨汉原秋。
玉门壁垒看应遍,白苇黄榆梦亦愁。
江海同人今已尽,南冠何事到君头。
靓妆浓艳雨蒙茸,高下池台细细风。
却恨韶华偏蜀土,更无颜色似川红。
寻芳只恐三春暮,把酒欣逢一笑同。
子美诗才犹阁笔,至今寂寞锦城中。
夫没姑嫜老,年芳鉴珥新。
孤峰晴后雪,硕果剥中春。
命义生无愧,言容死未陈。
西风吹拱木,双剑合龙津。
昔年雁门路,霜气逼征鞍。
野望天何惨,徒行老更难。
人烟隔水静,鬼火照沙寒。
战伐空悲感,风凄戍角残。
西北消烽火,边关罢檄书。寒声惟鸟雀,野色但村墟。
石秃烧山后,崖明带雪初。谁为筹国者,云物渺愁予。
忆昔论交密,经时觏面稀。恨随吴草积,心绕越台飞。
岁月愁衔酒,蓬蒿病掩扉。遥传郯山客,精舍欲相依。
离离墙下桑,枝弱根何强。春风鼓萌檗,列树争辉光。
恒惧时雨歇,蕴隆嘉谷伤。秋水喜河伯,如何犹望洋。
少小不好学,大耋嗟面墙。
展开阅读全文
厥初由阀阅,吾志在林泉。
为舜不无地,睎颜尽有天。
鱼虫犹可佛,鸡犬皆登仙。
顾我非六六,荷天良拳拳。
幼时气宇壮,长日文彩鲜。
琴剑微暖席,江湖动经年。
异乎三子撰,契彼五家禅。
既已出洙泗,从而师偓佺。
肩依洪崖右,道在灵运前。
所得既天秘,与交又国贤。
可图大药资,以办买山钱。
东访鼎湖浪,西寻苍梧烟。
一寸百炼刚,半生双行缠。
簪绅非无欲,鱼鸟从所便。
逸兴五湖阔,虚名四海传。
饱餐青精饭,细读黄石编。
顷自七闽出,放焉迷市廛。
红尘刺人眼,名利交相煎。
富贵已尝鼎,云霄当著鞭。
蹉跎度青春,迟暮即华颠。
且有安期枣,与夫泰华莲。
高陵易为谷,沧海俄成田。
光景亦倏忽,物华随变迁。
仰天时一笑,顾影长自怜。
紫府何冥邈,青鸾何沉绵。
蓬莱云渺渺,小有月娟娟。
策足青霞路,收功牙芽铅。
上以游太虚,下以穷九渊。
辇毂气所王,湖山乐无边。
飘然复何往,此去如蜕蝉。
重叠稽亭路,山僧归独行。远峰斜日影,本寺旧钟声。
徒侣问新事,烟云怆别情。应誇乞食处,踏遍凤凰城。