独上谯楼日一廻,春风桃李满城开。
狂夫欲语无人听,呼取闲云共酒杯。
门外芙蓉未肯花,西风弥月露多华。
我来为客如相约,细沼同时十一葩。
家徒四壁在,短鬓坐黄昏。微月临周幌,清风拂杜轩。
閒来忘业障,静极见天根。俯仰乾坤里,谁人知我尊。
率尔成新句,因之寄所思。故人俱可念,生事独多歧。
旅夜惊寒早,乡园返棹迟。塞鸿南去尽,吟望到归期。
琼瑶初绽岭头葩,蕊粉新妆姹女家。举世更谁怜洁白,
痴心皆尽爱繁华。玄冥借与三冬景,谢氏输他六出花。
结实和羹知有日,肯随羌笛落天涯。
废苑荒阶伴绿苔,恩疏长信恨难开。姑苏麋鹿食思食,
楚泽王孙来不来。色嫩似将蓝汁染,叶齐如把剪刀裁。
燕昭没后多卿士,千载流芳郭隗台。
游子行万里,母心亦如之。
陆行有虎豹,水行有蛟螭。
盗贼凌寡弱,风露乘寒饥。
谁云高堂安,中有万险危。
寄言里中子,亲在勿远离。
展开阅读全文
杭州阿速病可伤,况复四体多金创。
口粮开除但乞丐,终日哀鸣行路傍。
自言家在云中住,兄弟既死惟爹娘。
往年江南妖贼反,圣旨差我随平章。
同行二千五百辈,辈辈选用皆精强。
孰知江南风土异,不比中原尽平地。
中原地平好驰逐,一人腾骧万人废。
江南地卑山林密,泥深马滑无由立。
角弓着雨软如绵,咫尺相看不能射。
九月十月岁云莫,贼兵突入观音渡。
平章脱身向东去,太半尽死无人顾。
我幸不死病已危,丞相被逐无依归。
异乡此日谁相慰,只似天边孤雁飞。
陟巘不自期,孤云挂松顶。一揖不相期,飞云无留影。
云已去,泉更长。云泉毕世友,相得每相忘。
台辅尊贤菲报功,况因符命策司空。
平生只为耽言谶,待此登庸恐未公。