春半花才发,多应不奈寒。
北人初未识,浑作杏花看。
杨柳杏花何处好,石梁茅屋雨初乾。
绿垂静路要深驻,红写清陂得细看。
亭亭风露拥川坻,天放娇娆岂自知。
一舸超然他日事,故应将尔当西施。
白玉堂前一树梅,为谁零落为谁开。
唯有春风最相惜,一年一度一归来。
展开阅读全文
西风吹暑天益高,明月耿耿分秋毫。
彭城闭门青嶂合,卧听百步鸣飞涛。
使君携客登燕子,月色着人冷如水。
筵前不设鼓与钟,处处笛声相应起。
浮云卷尽流金丸,戏马台西山郁蟠。
杯中渌酒一时尽,衣上白露三更寒。
扁舟明日浮古汴,回首逡巡陵谷变。
河吞巨野入长淮,城没黄流只三版。
明年筑城城似山,伐木为堤堤更坚。
黄楼未成河已退,空有遗迹令人看。
城头见月应更好,河流深处今生草。
子孙幸免鱼鳖食,歌舞聊宽使君老。
南都従事老更贫,羞见青天月照人。
飞鹤投笼不能出,曾是彭城坐中客。
平湖水尽起黄埃,惟有长堤万万载。
病鹤摧颓沙上舞,游人寂寞岸边回。
秋风草木初摇落,日暮樵苏自往来。
更试明年春絮起,共看飞雪乱成堆。
江云暗江路,曾向玉川家。
冷入参差玉,香随的皪花。
照溪回夜色,冒雪冠春华。
犹记西窗伴,寒枝片月斜。
杖藜乘兴出江头,自挂青钱买小舟。
祈问仙翁餐玉法,便风一日到严州。
展开阅读全文
誉之不喜,诋之不怒。
言无疾声,行无阔步。
青春日月儒冠误,拂袖沙河尘土路。
觅君不见今几年,庐山道土房中住。
不肥不瘦不精神,看尽鸢肩燕颔人。
宅为官屋骨为尘,似我翛然云水身。
客囊单乏去途悠,欲诣高人未有由。
如许江山明霁雪,与谁诗酒共危楼。
忽惊天外来双鲤,自笑人间寄一鸥。
舟滞楫胶肯予相,官河冰解即乘流。