桃源胜邑少风尘,吏散寻幽学隐沦。红雨乱飘仙洞晓,绿云深护诵堂春。
漆园梦蝶应前兆,叶县飞凫定后身。闻说使君多逸兴,问津何必武陵人。
长怀杜陵老,遐想靖节翁。二子不并世,千载馀清风。
君为南国秀,志气陵苍穹。盘屈不得伸,妙略参元戎。
归来侣渔樵,香火陪琳宫。卜居牛斗墟,筑室瓦砾中。
依然植五柳,彷佛馀四松。南窗有幽意,寄傲膝可容。
拊床寒月侵,曝背微阳通。琴书乐忘忧,尊中常不空。
吾乡有诸杜,源流自祁公。归欤有成言,葛巾永相从。
王萧书迹卫公诗,流落江南世少知。
古寺购寻遗刻在,新亭龛置断珉奇。
模传遂比黄庭字,埋没非同石鼓碑。
墨薮书评多逸事,何妨挥翰与题辞。
吁嗟世事落黄间,倦矣人间行路难。
流水随钟子乐老,仙舟徒羡李膺观。
从来豪杰为时出,到底功名耐久看。
大厦将成要梁栋,雪深方见玉龙寒。
林下中餐后,天涯欲去时。衡阳过有伴,梦泽出应迟。
石磬疏寒韵,铜瓶结夜澌。殷勤讶此别,且未定归期。
二千馀里路,一半是波涛。未晓著衣起,出城逢日高。
关山多寇盗,扶侍带弓刀。临别不挥泪,谁知心郁陶。
河沙古寺临江干,山如蜿蜒翠龙蟠。
入门双石踞虎豹,排云万竹森琅玕。
山中有景开屏面,路入西崖羊角转。
一湖横陈白于银,一溪西来净如练。
僧言此处好结亭,孔方绝交呼不应。
竹阴深中即亭子,风月为户云为棂。
寄赀录事今岂少,不日诛茅坐林杪。
饭余曳杖一登临,看尽青天没飞鸟。
晚天落日浮湖光,渔舟相连鸿雁行。
浩歌横笛互相答,底处更欲求潇湘。
荷山对面不盈咫,门前吾家锦江水。
何时亭子高崔嵬,年年钓蓑为此来。
路询山市宿,店近石桥横。
老水穿檐过,低窗照水明。
雨声凄客思,野处惬幽情。
沽酒聊牵睡,茅柴醉不成。
促织促织,微吟闺夕。纬妇惊秋,停机太息。织缣苦短,织纩苦密;
万缕千丝,织不成疋。
海国悬符为辟兵,驱来雷檄又纵横。中天雨露天中节,半夜风云夜半晴。
繁露何须灾异对,商霖原为相公生。忧民幸慰祈年意,笑把菖蒲泛酒觥。