元日年年见,天涯意故长。诗篇示宗武,春色酌瞿唐。
白发又新岁,黄甘非故乡。弟兄团拜处,归去愿成行。
德著吾乡月旦评,丘园萧散傲虚名。袍虽不夺诗尤好,秋不曾悲赋自清。
早挂儒冠知有命,晚凭贝叶悟无生。人间月落天池后,定向维摩顶上行。
行尽江西路,初乘湖北舟。荒城叹权皓,贤令惜韩欧。
漫浪无元叟,峥嵘有故洲。神仙雪堂客,几度绝江游。
闻说郊居胜,新穿五亩池。暗通山窈窕,深住碧涟漪。
惊起红鸂鶒,吹翻绿荔枝。雨添衣色秀,波渡袜尘迟。
照眼谁重唾,临流自可诗。水清鱼莫种,秋近荻须移。
剩欲添风月,何妨更渺瀰。却怜韩吏部,埋瓮作痴儿。
白头垂垂五男父,一生辛勤立门户。五男炊白割红鲜,阿翁采薪供五男。
悲风惨惨寒日暮,翁入采山遭猛虎。猛虎磨牙卧道边,五男持戟谁敢前。
历欲绵洪祚,郊宜筑巨台。有司脩祝册,天子祭高禖。
意与群情合,春随上瑞来。翠舆瞻玉座,桂酒奠金罍。
喜色回中壸,欢声入九垓。熊罴占已兆,弧矢射将催。
异礼关宗社,馀波被草莱。灵基千岁永,玉叶万枝开。
制度新仪著,歌诗旧典该。鲁侯徒复宇,后稷始封邰。
帝德应先格,天心亦易回。至诚参造化,妙响疾风雷。
历数周家久,封疆汉地恢。山河今壮矣,瓜瓞信悠哉。
准拟螽斯咏,微臣愧不才。
天寒归路雪霏初,家近钱塘十里湖。乌帽举鞭谁画我,固应全似灞桥驴。
天设居庸百二关,祁连更隔万重山。
不知谁放呼延入,昨日杨河大战还。
白马紫金羁,杨鞭过市驰。万人皆辟易,言是卖珠儿。
生长本倡门,结交蒙主恩。寝食玉榻侧,独聆瀀渥言。
取金大长秋,徵歌李延年。家住十重楼,珠帘白玉钩。
绮绣裁襦裳,妖艳无匹俦。片言即赐第,意气凌丑侯。
疾风六月树枝折,火云累锤白絮裂。城南老夫正高卧,荒郊款段苏生过。
尘埃满面髸发乱,手携清壶来饷我。季子才名三十年,射杨百发百叶破。
逢时幸首南宫荐,塌翮尚忍西山饿。丈夫生世古难同,苏也巷西我巷东。
追寻不计褦襶热,淹留秪恨金尊空。君不见昨朝雨雷今则风,世事反覆谁豫通。
得时无誇好身手,失意岂必皆愚蒙。野池纷披莲半红,黄鹂噤语空林中。
劝子尽醉休匆匆,人生几何吾巳翁。