东风吹绿遍天涯,陌上晴烟漾柳花。鹤发老人茅店下,一樽相对话桑麻。
苍山斜枕汉江流,自古东南重上游。巫峡秋声连戍角,洞庭月色在渔舟。
白云黄鹤悠悠思,落木啼乌渺渺愁。独夜悲歌形胜地,灯前呼酒看吴钩。
才薄难趋供奉班,归来作意水云闲。
谪官谩说九年计,客枕曾无一夕安。
渭水不应藏钓艇,淮阴便合起登坛。
唤回胜景凭夫子,使我甘归苜蓿盘。
窗涵山影月初斜,门傍溪桥柳半遮。
独客不眠春起早,一帘香雪嗅梨花。
伽梨点破长萝绿,瓣香问信黄梅熟。
筇云笠雪霜色寒,法宇归来诗满腹。
春风破晓来打门,行矣庐山与天竺。
天空云远意未尽,却上天台恣游目。
吾闻天台石桥滑如竹,千僧万僧畏涉足。
请师了此一大事,一洗世间凡眼肉。
浮杯试罢海风高,归就梅花结吟屋。
结屋俯清溪,萧然迥出奇。
书藏千万卷,梅浸两三枝。
入竹风声细,移花日影迟。
乐山仍乐水,何虑复何思。
菊有陶潜逸,兰无屈子悲。
娱情琴上操,遣兴局间棋。
对客频倾酒,临流剩赋诗。
要将閒度日,只恐道关时。
触目多幽致,留题总色丝。
细吟增敬羡,貂续匪佳辞。
鹅黄又染柳丝丝,自笑劳生作么为。
雨耒云耕三寸管,风棂月牖一联诗。
酒逢知己何妨醉,事不如人且待时。
只恁眼前随分去,展开怀抱豁双眉。
跛跛鬓毛短,娟娟春日长。
繁花丽泽国,叠鼓掺渔阳。
唤婢理双屩,遣儿谋一觞。
惟知作寒食,那复问殊方。
石鼎官芽滑,铜盆井水凉。
有时拈拄杖,随意坐胡床。
涎涎定巢尾,咬咬求友吭。
篮舆元落眼,豆饭或撑肠。
楚柁连江色,淮天著雁行。
关侬五斗粟,老子复游梁。
性耽閒澹拙趋奔,一任旁人笑我村。自负疏狂抱奇气,平生不欲受人恩。
患难归来仅两春,少闻官长爱斯民。适逢被水连三岁,始见忧时只一人。
正是群黎交颂德,如何二竖遽亡身。老夫虽未沾私惠,公论难忘泪满巾。