南湖谷老谁识尔,被褐裹头卧桑梓。早时读易编屡绝,直道如弦仕三已。
郎官十年穷不休,八口羞称折腰米。虞廷咎夔苦梦寐,前代君臣若鱼水。
老骥伏枥志千里,绨袍百结吾不耻。鲁生甘守白茅屋,张良还从赤松子。
洛阳少年抱区区,汉室规模叔孙礼。嗟哉往事谁向语,惠施无人予期死。
凤凰楼下党锢成,浊流岂但十一士。君不见申屠蟠,灭迹烟霞里。
又不见郭林宗,涉世终泥滓。沧江日落归去来,东山草堂安在哉。
迟清亭子风拔颓,贫贱如此令心哀。殷王中兴图逸才,孰为霖雨为盐梅。
终日畚锸歌徘徊,于乎终日畚锸歌徘徊。
行人行人子细听,鹧鸪近前语分明。山有长蛇兼罔两,水若可涉霜涛惊。
哥哥欲行须暂停。君不见赤雉四顾不出山,虞人关弓射雉还。
君不见大鹏抟风九万里,六月一息图南徙。
怀才难自住,此去亦如僧。何处西风夜,孤吟旅舍灯。
路沿湘树叠,山入楚云层。若有东来札,归鸿亦可凭。
海上莲花国,初从太守招。
衣传方石偈,舟泊丈亭潮。
渔子应焚簄,鲛人拟献绡。
他时思旧社,无奈寄书遥。
江湖秋夜月纷纷,溪水吹风作簟纹。渔父疑如傲世者,孤舟吹笛入青云。
朝亦登此楼,暮亦登此楼。白云千里色,不是故山秋。
揽辔西来过泰安,拂空青霭掠征鞍。东还算是初冬日,拟上天门次第看。
腊尽初看秉钺行,春明已奏凯歌声。共言荒徼时将泰,喜见长缨事竟成。
蛮峒总知瞻北极,圣朝无复议南征。夜来风雨溪头急,疑是天河洗甲兵。
半明灯火话悲酸,此会情知後会难。
四海宦游多聚散,一生情事足悲欢。
鬓丝今夜不多黑,酒量彻明无数宽。
醉梦登舟都不记,但闻风雨满江寒。
我昔少年日,种松满东冈。
初移一寸根,琐细如插秧。
二年黄茅下,一一攒麦芒。
三年出蓬艾,满山散牛羊。
不见十余年,想作龙蛇长。
夜风破浪碎,朝露珠玑香。
我欲食其膏,已伐百本桑。
(煮松脂法,用桑柴灰水。
)人事多乖迕,神药竟渺茫。
朅来齐安野,夹路须髯苍。
会开龟蛇窟,不惜斤斧疮。
纵未得茯苓,且当拾流肪。
釜盎百出入,皎然散飞霜。
槁死三彭仇,澡换五谷肠。
青骨凝绿髓,丹田发幽光。
白发何足道,要使双瞳方。
却后五百年,骑鹤还故乡。