每说远公栖隐处,乱云□歌石难通。
不是樵夫相指引,无云得到此山中。
月从东海出,冷照玉门关。
征人家万里,梦向月中还。
金闺亦有梦,却行玉关道。
道路不相知,思深各衰老。
胡笳吹哀怨多,奈此关山明月何。
终宵迸泪如金波。
为得近樵渔,閒寻此地居。
省交长闭户,耽静欲焚书。
自爱心情澹,人嫌礼貌疎。
径从荒草没,衰懒不能除。
客里厌厌病过秋,重阳失作雁山游。
起来忽见丹枫树,又是思归一种愁。
苍茫无路入林扃,草色缘阶竹绕庭。满地烟霞朝采药,一天星斗夜吹笙。
兴来自拟骑鲸客,醉后多临相鹤经。何事白云閒出岫,远携官绶下明庭。
酌君白玉杯,送君正黄梅。长安风沙眯人眼,君行暂诣黄金台。
剧辛已老乐毅去,荆棘平地多龙媒。九重深沉四海远,快便谁许参云雷。
黄金台高不易上,并州雄节几尘埃。当时勋业皎白日,馀风表表皆雄才。
龙睛豕腹实异相,肝膈上下罗琼瑰。丹青万物大门婿,妙论尔汝无嫌猜。
同时舒卷一门盛,将见烈火生寒灰。十年早飞不足叹,青云自此亨途开。
我暂追随极天末,有酒取醉长追陪。离亭雨足绿蔽眼,健帆危挂寒风催。
黄金台不知几千尺,劝君窣衣直上首莫回。时和岁丰亦足被君赐,还须远过青山隈。
得句如得仙,悟笔如悟禅。弹丸流转即轻举,龙蛇飞动真超然。
禅瑛乃醉,我顾惭道玄。戏将字画当杖拂,与子凭轼相周旋。
笔若运矛槊,手如致裨偏。眼能援桴鼓,心为制中权。
弃捐尺度废绳削,似曲还直非方圆。适当庖丁善刀后,但见满纸银钩连。
心眼手笔俱不用,拟向底处观其全。思量不可到,此地无中边。
政似观澜亭上夜深后,满空白月孤光悬。
翠盖相扶两不攲,多情独许见阳窥。千年自有逃形处,聊与清香暂约时。
漂泊生涯寄一萍,胜游长记锦花亭。山来已讶天能巧,春到方知地更灵。
虽许登临追曳尾,却应颜色未忘形。何妨共保千年约,白帽回头笑管宁。
柳暖莺多语,花明草尽长。风流在诗句,牵率绕池塘。
叫切禽名宇,飞忙蝶姓庄。时来真可惜,自勉掇兰芳。