朱荷同根生,绿叶相间荣。秋风片片落,波上逐浮萍。
愿结同心子,莲房共自成。
坐对冲风起九河,沈沈清夜发高歌。神仙自觉拖肠少,富贵真从舐痔多。
肯信任黎同患难,相逢赵李罢经过。荒江剩有三间屋,岁晚归期负薜萝。
诗酒无穷乐,功名陌上尘。
息心长寿药,瞑目后生身。
白日一回梦,青山万古春。
不知天地里,谁是悟空人。
家徒四壁在,短鬓坐黄昏。微月临周幌,清风拂杜轩。
閒来忘业障,静极见天根。俯仰乾坤里,谁人知我尊。
十年抛掷故园花,最忆红桃竹外斜。此日郊亭心乍喜,败榆芳草似还家。
两地旌旗拥一身,半缘伤旧半荣新。州人若忆将军面,写取雕堂报国真。
似是轮囷老蠹鱼,尚饶兰露入铜蜍。
诗亡正恐鲁无史,士贱岂容秦有书。
世味几时回橄榄,秋山随地著蘧庐。
多情樵客能相问,莫有余閒赋子虚。
我涉江东路,平地雪盈尺。
明日登芙蓉,晴天开晓日。
朅自婺源来,阴雨连朝夕。
瘦马逼云际,又断檐间滴。
顾我亦何人,市朝欲扫迹。
平生诗酒交,落井仍下石。
那知涉畏途,乃烦造化力。
要知万里行,人谪非天谪。
衡云霁韩愈,海市呈苏轼。
君知此理不,鬼物护狂直。
虏兵震地喧鼙鼓,黑帜插城遍楼橹。
蔽空戈甲来如云,群盗相随剧豺虎。
胡尘漠漠四壁昏,诸将变名窜军伍。
十万兵噪龙德宫,上皇避狄几无所。
嗣君匹马诣行营,朕躬有罪非君父。
奸臣草表遽书降,身率百官先拜舞。
那知冯道冷笑渠,立晋犹存中国主。
翠华竟作沙漠行,望云顿有关河阻。
九天宫殿郁岧嶤,目断离离变禾黍。
生灵日夕望中兴,犹幸君王自神武。
相公特起为苍生,下视萧曹无足数,
词议云涌纷盈庭,群策但以二三取。
老谋大节数子并,行见犁庭灭金虏。
立马常依仗下鸣,日咏杜鹃怀杜甫。
飞鸟犹尊古帝魂,激烈浩歌来义旅。
规模共佐李西平,庙貌不移旧钟簴。
乘风上天款天语,天公不怒雷公怒。
烟霄一斥下人间,豺狼旁午归无路。
欲度三吴血盈川,欲泛九江兵闇天。
扶筇却出徽城去,去天一握五危巅。
水陆辛勤已足矣,雪花更开九万里。
英雄困饿古犹今,莫学儿曹生愠喜。