偶来辟彊园,游戏竹林下。
云物递清新,花水低相亚。
野树盖中庭,余阴荫比舍。
碍日构飞楹,攒云拱朱榭。
地僻鸟易驯,涧绝虹仍跨。
蓄水灌疏畦,寒流潆石罅。
疏菊晚逾鲜,败荷久已卸。
方冬场圃成,万室入禾稼。
村巷出牛羊,主人属清暇。
樽宽北海情,屣倒中郎迓。
本自托石交,况乃藉姻娅。
屑语等琳琅,芳词袭兰麝。
席地竟长筵,临流洽飞斝。
珍馔络珠盘,竹厨行美炙。
诸蔬错蟹虾,嘉果有橘蔗。
郁金琥珀浓,宝杓琉璃泻。
博木竞袅牟,选隽事壶射。
不醉尔无归,就逋我弗赦。
调笑杂优俳,欢嚣恣轻骂。
侧弁转悠然,屡舞且勿咤。
醉客影阑珊,倦仆梦惊讶。
欢燕意转浓,邻鸡不相借。
吐后酒频呼,主休客未罢。
卧我碧云楼,覆我青罗帕。
疏星点翠帘,冻雨消长夜。
起视觉苍茫,宿昔如羽化。
吁嗟此夕游,洵矣美无价。
天明起就途,仆夫不肯驾。
恶宾兼故人,贱子谨致谢。
未暇住为岩穴主,尚堪行作水云僧。宾头诺讵诸尊者,久在峰头望我能。
把住如何却放行,明头暗合暗头明。丰干冷坐寒山笑,二月青田春水生。
山形不妨矮,要在立峰尖。堪抱浮云脚,况开秋眼帘。
楼增城自大,湖小陆新添。负手巉崖上,寒风欲动襜。
连峰入翠微,海色上行衣。寺古残僧少,林空野鸟稀。
幽花燃石洞,芳草没山扉。尽醉壶中物,长歌送夕晖。
君臣诡遇一呆僧,禊帖虽来事可惩。谁料万年归葬后,却将茧纸累昭陵。
学士才名半滑稽,沧浪歌里得新知。静思金马门前直,那似芦花被底时?
梦与朝云行处近,醉从江月到来迟。风流满纸龙蛇字,传遍梁山是此诗。
夜色渺无际,廓然清我心。夜香一枝放,翻嫌昵我襟。
夜气满太虚,间诵香溪箴。
玉河东畔春坊里,借得閒斋寄此身。偶见移来山杏好,买栽不计客囊贫。
孤根原荷乾坤力,媆蕊都含雨露春。拟醉红云香雾底,曲江风景一番新。
庄剑击,伯剑翼,一家两人自相贼。天当与贤胜人力,剑生岂是屠龙客。
忙忙劳人三举玦,座上谋臣面无色。谋臣计失失敌国,敌县虎口虎不食。
杯酒之间天解厄,此机老增亦何识。徒为竖儿滋叹息,竖儿竖儿策不长。
富贵先思归故乡,凶暴为德凶暴亡,至死不知仁义王。
经年欲到竟无繇,便路今朝得暂留。弄月燃犀俱未暇,潮平且欲过西州。