陶公恒得法外意,张颠独悟书中神。
口耳不到方是妙,言动可拟皆非真。
寒泉冷冷出空谷,幽鸟主请鸣阳春。
政索解人不可得,举似俗子翻成嗔。
五年三到此,门迳怪频移。
绝壁何年树,空廓异代碑。
微润生古濑,浮翠拥修眉,
煮茗谈时事,山僧总未知。
西风摵摵舞庭槐,沈李浮瓜事益乖。不饮竟逃官长骂,长年唯厌太常斋。
已看帘幕辞归燕,犹讶池塘沸乱蛙。坐想臞仙遥集处,应颓醉玉泥金钗。
东郊初未布阳和,湖上祥霙点渌波。
重璧台遥黄竹作,孤山园近落梅多。
表仪共仰丰年玉,赋咏宜陪赓载歌。
谁忆渔舟向西塞,千山径绝独披蓑。
渺渺汀舟雨满川,楼台烟霭羃愁边。春风邀勒梅都谢,夜雨淋浪柳尚妍。
僧钵偶分蒲塞供,佛香时送水沉烟。佳时更拟携筇出,拾翠人归唤渡船。
王郎五载一相逢,写出云峦别思重。仿佛摄山风月夜,秋窗同听六朝松。
云母屏,琢春冰,
鲛女织绡蝉翼轻。比妾妾薄命,
比君君薄情。红绵拭镜照胆明,
不疑妾貌非倾城。倾城从来有人妒,
况复君心不如故。故人心尚峰九疑,
新妾那能无故时。补天天高,
填海海深。不食莲菂,
不知妾心。
身懒交游绝,时危感慨新。
清江催短鬓,芳草怨归人。
花落纵横雨,莺啼淡荡春。
欲摇舟楫去,波浪没平津。
嫩绿柔香远更浓,春来无处不茸(róng)茸。
六朝旧恨斜阳里,南浦(pǔ)新愁细雨中。
近水欲迷歌扇绿,隔花偏衬舞裙红。
平川十里人归晚,无数牛羊一笛风。
春天来了,到处是一片葱茏的绿色,柔嫩的芳草,散发出阵阵清香,极目眺望,只见越往远处,草色越是浓密。
想起六朝旧恨,南浦送别的场景。再回到眼前的景物,在迷离的草色中。
水边的春草和野花都似乎变成了当年的歌扇和舞裙,当年的歌扇和舞裙化作了今日的春草和野花。
平川十里,牧入暮归,在茫茫的草色中,只见无数牛羊在慢慢蠕动,晚风习习,传来一阵阵悠扬的笛声。
茸茸:茂盛的样子。
六朝:历史上吴、东晋、宋、齐、梁、陈皆建都与南京,因此称为六朝。南浦:泛指水滨。后多指以送别之处。
歌扇:唱歌时用的扇子。
送子先登赴棘闱,大江东又浙江西。天连楚树山云阔,雪涌吴潮海浪齐。
仙桂引香蟾兔近,客槎乘便斗牛低。乡英上合中兴将,闻道天门榜已题。