出处当师汉大夫,立朝常拟赋归欤。
赐金端为供行乐,燕客犹疑是送车。
欲识吴门重解组,要符潭府向移书。
闻知剩有闲风月,宅相须留待小疏。
眼看流辈上青云,拂袖归来昼掩门。
心计岂容生事拙,时名长与故山存。
不妨开径栽花卉,政复藏书遗子孙。
八十光阴无可恨,聊歌楚些为招魂。
碛露黄云下,凝寒鼓不鸣。战须移死地,军讳杀降兵。
印马秋遮虏,蒸沙夜筑城。旧乡归不得,都尉负功名。
滥得进士名,才用苦不长。性癖艺亦独,十年作诗章。
六义虽粗成,名字犹未扬。将军俯招引,遣脱儒衣裳。
常恐虚受恩,不惯把刀枪。又无远筹略,坐使虏灭亡。
昨来发兵师,各各赴战场。顾我同老弱,不得随戎行。
丈夫生世间,职分贵所当。从军不出门,岂异病在床。
谁不恋其家,其家无风霜。鹰鹘念搏击,岂贵食满肠。
幽居邻里少,江际复山阿。潮去蝉声出,天晴鹤语多。
老人能步蹇,才子奈贫何。曾见春官语,年来虚甲科。
送君归老出神州,缓辔东风控紫骝。客路云连吴苑树,夕阳人在浙江舟。
一尊绿酒金台别,三径黄花槜李秋。想得到时多雅趣,无边春意在芳洲。
老树蟠堤抱石危,晴云过雨出溪迟。有时归鸟落山果,无数飞花悬网丝。
得酒不消为客恨,连床长欲与君期。此情最倚相知久,莫怪新来懒作诗。
金钗十二成两行,玉颜红袂环相当。垂垂腻云鬓辉煌,银烛参差竞明光。
逢逄击鼓齐登堂,举鼎烹牛炙肥羊。主人斜飞琥珀觞,帘前错杂风和香。
高歌起舞前为将,一斗一石殊未央。酒酣意气横飞扬,鸣弦激管排双双。
交加为寿奉琼浆,歌喉变合宫与商,贱妾声转情且长。
十四邯郸倡,经过音韵诗绕梁,门阁次弟随荒凉。
会须努力各自强,漏沉为欢入花房。其如红日高东方,愿君百岁长如疆。
东屯花恼只颠狂,五柳门前翠著行。
更遣大瓢来断送,忍教醒醉问渔郎。
边州八月修城堡,候骑先烧碛中草。胡风吹沙度陇飞,
陇头林木无北枝。将军阅兵青塞下,鸣鼓逢逢促猎围。
天寒山路石断裂,白日不销帐上雪。乌孙国乱多降胡,
诏使名王持汉节。年年征战不得闲,边人杀尽唯空山。