郴阳叨预校群英,二十年来一梦惊。往日下帷搜俊异,见君落笔已纵横。
才高固可万人敌,志大欲图千佛名。谁念先生今老矣,披蓑倚杖看岩耕。
王郎身如椰子大,胸蟠万卷犹能载。少年著足名利场,归来卜筑红尘外。
太虚为室月为烛,四海诸公常所会。穷阎陋室天下贵,驽奴丰车多覆败。
坐收浮念得此生,如鍊真金岂常坏。是中本自无亏成,坏与不坏亦何在。
请君直下赋一言,要识所存当默解。
㶁㶁泉声远,流春到水涯。东风千万恨,片片逐飞花。
与君为郡不相遥,只隔瓜洲一信潮。诲字屡传来客素,治声常逐过江桡。
词垣暂尔淹鸿笔,宴席何妨引巨蕉。诗句满筒烦借誉,爰居空自愧虞韶。
寒食郊园此会稀,吏民随意赏芳菲。樽前有乐人还去,墙外无花蝶乱飞。
众里鞦韆应是騃,岸边鸥鸟却忘机。黄昏易觉春醪散,细雨迎风洒西归。
静女不下堂,游子志四方。
五花骄马金络脑,出门仆从生辉光。
草青沙软湿春雾,玉蹄联翩踏花去。
楼头明月阙又圆,西风一夕生庭树。
明璫缀以木难珠,锦衣系以貂襜褕。
青眉玉颊为谁好,天阔飞鸿无素书。
今年花落容华在,明年花发容华改。
离鸾别鹄不自怜,人生难得长少年。
主圣臣贤日,求名莫等闲。直须诗似玉,不用力如山。
草白兵初息,年丰驾已还。凭将安养意,一说向曾颜。
望葱葱佳气,虹渚祥开,斗枢光绕。析木天津,正灵晖腾照。鹭缀分班,象胥交贡,奉御觞清晓。玉殿寒轻,金徒漏永,瑞炉烟袅。
万宇均欢,示慈颁燕,寿祝南山,庆均凫藻。缥缈红云,望九重天表。舞兽锵洋,抃鳌欣戴,度管弦声杳。历草长新,蟠桃永秀,与天难老。
野步忘归远,春心不自休。
管弦非老伴,风雨定花仇。
柳暗深深路,溪寒小小楼。
谢娘歌白伫,此意可忘忧。
脂粉无心懒去施,求桑常恐饲蚕迟。绮罗多少红楼女,睡熟纱窗日上时。