尔是天泉种,来分水署芳。春花不竞艳,秋影自含香。
叶以凝珠洁,条堪揽翠长。行歌临卫浦,言采忆吴乡。
欢赏从倾盖,幽怀学制裳。将无托梅萼,同此照何郎。
将军书剑学俱成,百战长驱亦惯经。羽角时时持候月,旄头夜夜起看星。
曾宣威武惊巴檄,欲树功名向北庭。一朝解甲承平后,万事投壶饮美酒。
但教开径抚孤松,谁复行营劳细柳。道家多忌古来知,陇西难封数本奇。
为问蓝田屏居日,何如锦里赋归时。石河遥通古城北,少陵草堂犹自识。
旧说雄称白马间,今来翻卧青羊侧。郎君文藻子渊流,耻居纨裤汉廷游。
丹凤俄传貤宠诏,貂蝉还见出兜鍪。衔恩正值古稀年,称觞献寿石河边。
河水长流石长在,无须辟谷访神仙。
怜君暂休汝,留客赋郊居。琴兴闻蝉后,秋声落木初。
白云閒北牖,芳草歇前除。即序方盈念,贫交已渐疏。
徒步起江东,干时义气雄。倚鞍聊作赋,投笔未铭功。
客岁长途雪,禅宵静院风。征西旌节尽,门下泣何穷。
日维乙未月丙戌,青天无云月东出。
舟人喧豗夜涛发,翻沙转石纷出没。
是时水浅舟在地,闸门崔嵬昼方闭。
闸官醉睡夫走藏,仓卒招呼百无计。
民船弃死争赴闸,楫倒樯摧动交碎。
舟人号豗乞性命,十里呼声震天地。
我时兀坐惊舂撞,揽衣而起心徬徨。
同行无人仆隶散,独与船月相低昂。
攀崖陟磴不得上,咫尺如在天一方。
流行坎止信有数,向来蔑视淮与江。
霜风欺人衣袂薄,呼童酌酒累数觞。
灯残酒醒闸亦过,北斗堕地天茫茫。
圣朝荒服尽冠缨,岭外交南旧有名。文字不随言语别,道途长共海波平。
一家两被周封命,六载三回汉使旌。天上玉堂非远别,故乡重慰倚门情。
野衲还山去,深居第几重。遥知岩石侧,犹有汉唐松。
施食下林雀,安禅护洞龙。寄言诸老宿,春晓待飞筇。
云日苍茫合,东郊暮雪时。古台斜落影,青嶂迥含姿。
泽静龙蛇远,山寒雁鹜饥。亲交半丘墓,愁诵七哀诗。
小结幽亭倚大江,万竿深处听飞泷。横琴试鼓湘妃怨,彷佛鸣珂过北窗。
烟林红翠已班班,雨后春工不暇悭。
付与笙箫三万指,平分彩舫聒湖山。