慈恩题墨七彫年,霰雪相逢倦客天。
男子诣曹羞会课,秃瓮无版欲归田。
爻占后笑馀艰象,书入穷愁有剩篇。
闻道汉家求失职,可能梁甲信灰然。
声华不数五陵豪,目极秋空落兔毫。匼匝风生鸣翠驳,仆姑月满控乌号。
一言中戟兵应解,百步穿杨艺绝高。要待泽宫观揖让,诸生未儗习龙韬。
八年两唤浙江船,吴越青山相对妍。
长愧主恩难报答,不知人事几推迁。
香浮菊桂秋将暮,景迫桑榆岁可怜。
荒县今宵孤馆梦,四千里外楚云边。
路绕函关东复东,身骑征马逐惊蓬。
天池辽阔谁相待,日日虚乘九万风。
六百商於路,崎岖古共闻。蜂房春欲暮,虎阱日初曛。
路向泉间辨,人从树杪分。更谁开捷径,速拟上青云。
碧城十二曲阑干,
犀辟尘埃玉辟寒。
阆苑有书多附鹤,
女床无树不栖鸾。
星沉海底当窗见,
雨过河源隔座看。
若是晓珠明又定。
一生长树水精盘。
瑶席乘凉设,金羁(jī)落晚过。
回衾(qīn)灯照绮,渡袜水沾罗。预想前秋别,离居梦棹(zhào)歌。
都无色可并,不奈此香何。夏日荷花绽放,摇曳多姿没有什么花能与之匹敌,它的花香也是别具一格。李将军家设席乘凉,我伴着那夕阳而来同游曲江。
游江归来,看到烛光下的锦被,想起伊人,想到你我曲江相遇之景,你渡水而来打湿了罗袜。预想前秋别,离居梦棹歌。想到秋天来临之前你我将要分别心中苦闷,天各一方只能在梦中相见了。
并:比,匹敌。瑶席乘凉设,金羁(jī)落晚过。金羁:饰以黄金的马笼头。傅玄《良马赋》:“饰以金羁,申以玉缨。”落晚:向晚。
美人为我弹五弦,尘埃忽静心悄然。古刀幽磬初相触,
千珠贯断落寒玉。中曲又不喧,徘徊夜长月当轩。
如伴风流萦艳雪,更逐落花飘御园。独凤寥寥有时隐,
碧霄来下听还近。燕姬有恨楚客愁,言之不尽声能尽。
末曲感我情,解幽释结和乐生。壮士有仇未得报,
拔剑欲去愤已平,夜寒酒多愁遽明。
雄藩车马地,作尉有光辉。满席宾常侍,阗街烛夜归。
关河征旆远,烟树夕阳微。到处无留滞,梁园花欲稀。
借问堤上柳,青青为谁春。空游昨日地,不见昨日人。
缭绕万家井,往来车马尘。莫道无相识,要非心所亲。