兰生在深谷,独负幽贞姿。一蒙君子赏,遂与岩壑辞。
移植南窗下,靡靡生华滋。绿叶承晓露,微香散清飔。
美人结新爱,似遇深相知。取适会良友,怡情吐芳词。
自登柏台选,经岁忽若遗。常恐霜霰侵,复畏蔓草欺。
撷英欲为佩,青年阻良期。异乡不可见,天长有馀思。
俗薄名难盛,人穷迹易危。
从来天下士,不计里中儿。
隐玉看虹气,坚松任蠹枝。
相知不相识,况又不相知。
归鸦争绕树,落日半衔山。微雨晚来歇,孤云独自还。
义公习禅处,结宇依空林。
户外一峰秀,阶前众壑深。
夕阳连雨足,空翠落庭阴。
看取莲花净,应知不染心。
散拙亦自遂,粗将猿鸟同。飞泉高泻月,独树迥含风。果落盘盂上,云生箧笥中。未甘明圣日,终作钓渔翁。
定难在明略,何曾劳战争。飞书谕强寇,计日下重城。
深雪移军夜,寒笳出塞情。苦心殊易老,新发早年生。
爱山却把图书卖,嗜酒空教僮仆赊。只向阶前便渔钓,
那知枕上有云霞。暗泉出石飞仍咽,小径通桥直复斜。
窗竹未抽今夏笋,庭梅曾试当年花。姓名未及陶弘景,
髭鬓白于姜子牙。松月水烟千古在,未知终久属谁家。
山寺濒江俯江岸,游人今古纷无算。我是朝辞濛
巴陵县前春水生,古墙苔色鹧鸪声。主人锦盖团空翠,携我岳阳楼上行。
楼上古像巾衣净,纯阳真人眠未醒。曾闻三醉作飞仙,颇恨不经微考證。
明明孔道侔天日,敢将伎俩淆心性。设有虚空铁笛声,正宜掩耳防吾听。
主人好怀靡休歇,清酤白粲杯盘洁。一眺平湖万里宽,澧兰薄暮吹香切。
缘思帝子下青冥,逍遥极浦聊弭节。树轮茷骫山气黑,荪壁椒堂愁菀结。
举觞欲酹惧非诚,愿遗我佩捐余玦。佩玦琮琤路杳茫,深烟密竹乱苍黄。
歌钟未撤忧思积,凭楼一啸楚天碧。
夔州城高楼崔嵬,浮空绕槛云徘徊。
百川东会大江出,群山中断三峡开。
关塞最与荆楚近,舟帆远自吴越来。
雄心乘险争割据,功业俯仰归尘埃。