街北槐花傍马垂,病身相送出门迟。
与君别后秋风夜,作得新诗说向谁。
扬旌过陇头,陇水向西流。塞路依山远,戍城逢笛秋。
寒沙阴漫漫,疲马去悠悠。为问征行将,谁封定远侯。
沧海去未得,倚舟聊问津。生灵寇盗尽,方镇改更贫。
梦里旧行处,眼前新贵人。从来事如此,君莫独沾巾。
白草黄沙望不穷,旄旗大漠鼓天风。男儿未带封侯骨,牛斗□横剑气红。
黑云黯霮阴山北,跨马长征杀胡贼。腰间宝剑悬吴钩,寒光闪烁青莲色。
一从仗剑出萧关,几载风尘澒洞间。铁甲战酣青海月,羽书飞捷白狼山。
论功自合分茅土,犹向军前朝沐雨。可怜白首困穷荒,虎帐何人日歌舞。
满地腥风血色腓,轮台万里居人稀。胡儿吹笛朝出塞,壮士横戈夜突围。
从戎却念辞家久,数奇尚落他人后。一声寒角秋风鸣,望乡几度频搔首。
男儿离别何足叹,才器如君世稀有。阃外会有推毂时,肘后黄金印如斗。
玉门胡骑去纷纷,更上燕然勒大勋。君不见匈奴多系颈,至今犹说卫将军。
此地本无竹,远从山寺移。经年求养法,隔日记浇时。
嫩绿卷新叶,残黄收故枝。色经寒不动,声与静相宜。
爱护出常数,稀稠看自知。贫来缘未有,客散独行迟。
孤号秋阁阴,韦令在时禽。觅伴海山黑,思乡橘柚深。
举头闻旧曲,顾尾惜残金。憔悴不飞去,重君池上心。
芝泥初熟诏书成,红药翻阶书景清。
屋尾生烟宫漏水,时闻幽鸟自呼名。
蓟北岁欲暮,蹒跚步不胜。天涯双白发,客舍一青灯。
浪迹已如此,岩栖尚未能。梅花千树发,心寄岭云层。
芝菌含云气,不屑生道周。紫兰本孤芳,抽茎待素秋。
独有大宛麻,扶疏绕西畴。八谷性虽良,能复胜此不。
服食嗤子房,赤松岂堪游。