平原出大水,蚁壤溃长汀。舟楫疑藏壑,波涛骇建瓴。
蛟龙随过雨,鱼鳖问沧溟。闻道蓬莱水,桑田亦屡经。
三年领邑傍清都,葛令丹砂事有无。已见政成真下凤,即防仙去便飞凫。
阳回万户冬为日,月映疏帘冰在壶。欲儗闻歌过偃室,久拚公事谢潜夫。
身逢盛世便抽簪,泌水衡门十亩阴。疏氏但知今日意,贺家那识此时心。
碧天洗尽难寻玉,绿地耕残不见金。閒与儿孙说桑柘,壶浆竟日自浮沉。
石匠遗馀荫,云根拥独牢。戒心惊虎兕,麻步见旌旄。
水急青天破,松长白鹤高。物情徒顺适,人外复波涛。
弘法曾婴难,经过此地贤。文章斯道大,笔墨世人传。
岳色摇还壮,岩花映独鲜。所悲无后起,移睇欲潸然。
遥遥稽山云,淡淡镜湖水。云水两无心,千秋亦相似。
忆昔金门人,黄冠此山里。恩荣□□□,但得遂初志。
兰亭何岧峣,修竹犹深邃。欲识斯人居,寂寞山阴是。
我来吊遗踪,临风写幽意。恻怆更何言,落日猿声起。
吸尽百川还见底,头角惊杀膻与鲔。
有时大瞋明月珠,照耀六合光不死。
沧溟浩荡极游巡,钩深匪惮穷涯涘。
今者修鳞何侧倚,岂是吞舟厌迁徒。
只应喷浪云日翳,故此盘桓良有以。
朝发夕至固无难,在在处处期一视。
苟容肯向寻常沟,要养此身数千里。
圉圉洋洋信自如,涵泳嚅哜真得理。
从容讵止濠梁游,枯槁宁同车辙里。
至乐元非惠子知,入舟肯作周王美。
谪仙跨背应无由,昌黎脍鲍诚虚拟。
终日相望谁得似,井蛙安足为跨跱。
得所一任笑{左犭右宾}獭,旋体宁容咂蝼蚁。
清波孤虚有余泽,何必龙津夸锯齿。
蕞尔鳏鲕徒唯唯,春来秋花无暂已。
随阳上下一何劳,风波荡薄不自止。
{上敖下言}乎大哉天独委,居然不与众鳞比。
高摩无为还已矣,肯向人求升斗水。
古来大鱼不池活,会须终作风雷起。
殷勤寄语任公子,收拾茂钓毋进跬。
春晚乘骢驻德平,古城墙外有蛙鸣。却思青草池塘夜,三载湖南厌此声。
吴樯东风晓来入,楚客齐桡暮去急。行人西,行人东。
逢迎送归景不同,夕日春烟一望中。
一旬天再雨,惠泽夜来深。震发雷霆事,荣华卉木心。
问年如隔并,阅日屡辛壬。安水江千里,良田亩一金。
劭农非有术,望岁忽为霖。雊雉依青陇,跳鱼出废涔。
梦成池上作,喜见洛生吟。破敌联飞镞,高张信雅琴。
绪风开昼色,迟日媚花阴。更有资清兴,连峰映碧浔。