高楼矗矗起方塘,跨作飞桥宛转长。虽有荆州楼可赋,秦川元是仲宣乡。
月出关山顶,将军鼓角悲。
汉皇今夜宴,影落素娥池。
遥闻只履去翛然,诗翰才收数月前。
江海尽头人灭度,乱山深处塔孤圆。
忆登夜阁天连雁,同看秋崖月破烟。
尚有众生未成佛,肯超欲界入诸禅。
路隔成皋万里关,何由得见故人还。
灯前梦里匆匆见,猿叫枫林月在山。
归隐初辞荐辟章,西风黄叶满车箱。
青牛只识山中路,不是无心向洛阳。
江寒月黑夜,定宿蒹葭里。
叫叫过灯前,却是谁惊起?
惆怅江东日暮云,我来君去苦离群。
不知此日君思我,还似当时我忆君。
嶓冢去年寻漾水,襄阳今日渡江濆。山遥远树才成点,
浦静沉碑欲辨文。万里朝宗诚可羡,百川流入渺难分。
鲵鲸归穴东溟溢,又作波涛随伍员。
月借金波染素身,天风吹度大瀛滨。羽衣对酒蹁跹处,绮阁梯空浩荡春。
有客乘云去千载,满汀芳草长重茵。城头日暖收旗鼓,拟傍阑干畅望频。
昔时江南士人轻吴会,正如长安洛阳论宾主。
自从九州花开一日来,欣欣不复闻此语。
明州太守江南英,信美之乡是吾土,
莫言只饮甬水便无情。黄鹄排赤霄,
垂翅一再举。御厨赐食紫驼峰,
情多犹忆马夹柱。依然梦断四明山,
花信风里怜梅雨。潮平驩喜浪婆儿,
莫错举棹新城江上去。