汉帝外家子,恩泽少封侯。垂杨拂白马,晓日上青楼。
上有颜如玉,高情世无俦。轻裾含碧烟,窈窕似云浮。
良时无还景,促节为我讴。忽闻艳阳曲,四坐亦已柔。
宾友仰称叹,一生何所求。平明击钟食,入夜乐未休。
风雨愆岁候,兵戎横九州。焉知坐上客,草草心所忧。
心绝去来缘,迹顺人间事。独寻秋草径,夜宿寒山寺。
今日郡斋闲,思问楞伽字。
早发天威驿,深春尚薄寒。龙蛇盘道路,波浪卷峰峦。
古人萌常晚,新流势未端。忠臣方叱驭,更险不辞难。
万点送春飞,人悲未足悲。禅关无问理,溪曲过开时。
钿委津阳路,风回洛水湄。流年来自去,醉莫论空枝。
庆历丙戌夏,早气蒸如焚。行路尽婴暍,居人犹中瘟。
堕鸟不收喙,游鱼几烂鳞。絺绤亦难御,更值成雷蚊。
骄阳断雨脉,焦熬逾五旬。农塍坐耗裂,纵横龟灼文。
众目血坼眦,日睇西郊云。守臣恤民病,心乱千丝棼。
祈龙割舒雁,纵阴开北门。古法久弗验,群祠益致勤。
遍走于境内,神兮若不闻。或时得泛洒,濛濛才湿尘。
丰年望既绝,节候俄秋分。忽尔降大澍,霄冥连日昏。
垂空状战戟,入霤疑倾盆。田禾十九死,强渍枯槁根。
萧稂贱易活,势茂如逢春。蛙黾渴易满,泥跃嬉成群。
济物乃容易,应时何艰辛。辙鲋骨已坏,徐激西江津。
谷黍霜已厚,始调邹律温。天意执可问,对之空气吞。
白袷行人又远游,日斜空上映花楼。
愁丝堕絮相逢著,绊惹春风卒未休。
禅翁竟补栖禅处,兔角龟毛杖佛僧。久厌宗雷同保社,却凭章贡浊埃尘。
定携天上苍鹰爪,去接西江白业宾。大庾岭头梅正好,同风千里一枝春。
嫣然粉面郎,上马能据鞍。身非行秘书,亦复磨铅丹。
六籍火攻馀,渡河惑亥豕。毫端虽有神,颇能正朋字。
青丝织作双鸳鸯,紫丝绣成双凤凰。
在家不敢窥屏著,心愿出门逐夫婿。
琴中解道人心事,不辞半夜将身去。
君亲涤器妾当垆,岂料赋成天上知。
临邛旧事不记省,千金多买青蛾眉。
嫁时衣裳今尚在,妾貌未衰君意改。
当时去家恨太迟,今日思家翻自悔。
玉环既断不复连,青铜既破不复圆。
古来往人多薄命,不见鸾胶能续弦。
但愿新人同燕婉,桃花长春月长满。
小园数树杂花开,零落无声覆绿苔。
休恨五更风雨急,明年春色自归来。