朔风号木末,迫此岁时晏。驱车不停轨,客子老昏宦。
平生蒋诩径,求羊每娱玩。持觞送落日,抵掌河宿烂。
胡为向吴会,雅意访亲串。亲串者谁欤,昂昂金闺彦。
嘘枯由涵照,要津藉推挽。念子赴修涂,发轫在昧旦。
娟娟所娇儿,嶷嶷赴门限。闺人密缝裳,遐征苦多绽。
结束志千里,二事忘一眄。莫遣扊扅歌,愆期发长叹。
墨貂裘敝君穷甚,黄犬书来我慨然。
肯到越中同住否,秋深即上歙溪船。
北走莼塘路,从公敢惮行。
凄凉当短日,寂寞过荒城。
薄禄非吾愿,尘缘窘此生。
丘园如可乐,何必问功名。
觚棱挂晓日,浮鹢违都城。
今代朱伯厚,勇去投簪缨。
津津眉睫间,不见离别情。
问之何能尔,内重外物轻。
声利诱一世,漏尽犹夜行。
岂不厌逐逐,无由息营营。
若人著眼高,不受世网缨。
奋身许国久,艰险亦饱更。
乘传上蚕丛,拥旄到龙廷。
中朝豹尾班,讵可欠老成。
一旦念丘园,拂衣即遐征。
君相虽贪贤,欲留终不能。
班以内阁奥,秩之閒馆清。
皖山插天翠,淮水到海平。
婆娑山水间,可筑半隐亭。
鸡豚入新社,鸥鹭寻旧盟。
收身谢危机,至此全修名。
嗟我为糊口,偃蹇侵颓龄。
仰羡冥鸿高,俯惭晓猿惊。
青山不负约,行矣谋归耕。
郡政今良吏,门风古缙绅。万年唐社稷,一个哭麻人。愤烈身先死,敷扬气益贞。天乎资大宝,泰矣见忠臣。得罪钟多故,投荒岂是迍。玉寒方重涩,松古更青皴。鹏cR宁唯白,龙多岂止荀。道孤梳有雪,恩重泪盈巾。喻蜀须凭草,成周必仗仁。三峰宵旰切,万里渥恩新。赋鵩言无累,依刘德有邻。风期仁祖帽,鼠讶史云尘。禅叟知何幸,玄谈有宿因。双溪逢陆海,荆渚遇平津。落日愁闻笛,何人为吐茵。生徒希匠化,寰海仰经纶。疾愈蝉声老,年丰雨滴频。刘虬师弟子,时喜一相亲。
焚香祝海灵,开眼梦中行。得达即便是,无生可作轻。
流黄山火著,碇石索雷鸣。想到夷王礼,还为上寺迎。
山无绿兮水无清,风既毒兮沙亦腥。
胡儿走马疾飞鸟,联翩射落云中声。
阵云忽向沙中起,探得胡兵过辽水。
堪嗟护塞征戍儿,未战已疑身是鬼。
见说青冢穴,中有白野狐。时时出沙碛,向东而号呼。
号呼复号呼,画师图得无。
大士宅里宿,芙蓉龛畔游。自怜□□在,子莫苦相留。
燥叶飘山席,孤云傍茗瓯。裴回不能去,房在好峰头。
主圣臣贤日,求名莫等闲。直须诗似玉,不用力如山。
草白兵初息,年丰驾已还。凭将安养意,一说向曾颜。
得桂为边辟,翩翩颇合宜。嫖姚留不住,昼锦已归迟。
岛侧花藏虎,湖心浪撼棋。终期华顶下,共礼渌身师。