淮风情舒舒,楚水日夜流。
风能驾吾帆,水可载我舟。
余归知几时,子望悬百忧。
念我兄弟寡,商参各殊州。
十年不一逢,会合何所由。
幸逢子来归,与我相慰投。
甥儿入吾牵,甥女出吾留。
子吾笑其间,贫不知可愁。
心如熙春阳,乐若醉酒酬。
忆我别子日,将行更逗遛。
泣恐伤子心,泪出仰目收。
别日才几时,别思日九秋。
心随西北风,目望东南楼。
主人仁且贤,怜我羁旅游。
晨粳玉炊香,暮酒金注瓯。
盘蔬罗春青,豆脯兼夕鱐。
为食岂不美,义咽不下喉。
要当归子同,半菽饱亦优。
始予志所学,义当望轲丘。
朅来与世评,众口忽起咻。
尝观世金朱,此道久已偷。
胡为不奋去,附世如赘旒。
而子亦待人,特以贫不谋。
参差两如此,偃蹇势略侔。
要当去引去,逸世出网罘。
遐追避世徒,子与侍巾裘。
吾将亦娶妇,力以石臼求。
贸田结归庐,种树屋四周。
子居课桑蚕,我出鞭耕牛。
教妻绩以筐,使儿饷东畴。
坐笑忘岁时,聚首成白头。
归乎当何时,诗以侑子讴。
春城绿野郁相望,闲客闲来兴自长。
不见暮云成宿雨,空看芳草到斜阳。
花生恶土终成笑,兰不逢人自信香。
虽有尘缨无处濯,坐观渔者满沧浪。
上人合动山间兴,吾恨衰迟学谢安。
纳屐操筇那有限,吹云落雨漫无端。
先戚报信春枝破,预想分题雪屋寒。
林下不谙人世苦,笑将霜鬓与君看。
白日流上天,牛虱无遁形。
万目尽为用,而不骇日明。
穴鼠夜值萤,嗾嗾相聚惊。
鼠穴不日通,鼠足不日行。
已矣不自识,乃此萤爝矜。
鲕虾陷井坎,莫与江海争。
笼禽不失飞,讵识云汉冥。
咄哉浮薄儿,勉为高大营。
小梅风韵最妖娆。开处雪初消。南枝欲附春信,长恨陇人遥。
闲记忆,旧江皋。路迢迢。暗香浮动,疏影横斜,几处溪桥。
绿柳藏乌静掩关。鸭炉香细琐窗闲。那回分袂月初残。
惜别漫成良夜醉,解愁时有翠笺还。欲寻双叶寄情难。
藏乌:意同藏鸦。喻枝叶深茂。
“欲寻”句:用唐人红叶题诗典。
狂花顷刻香,晚蝶缠(chán)绵意。天与短因缘,聚散常容易。
传唱入离声,恼乱双蛾(é)翠。游子不堪闻,正是衷肠事。
“狂花”二句:狂花:春花盛开。晚蝶:秋蝶。
离声:离别的歌声乐曲。双蛾:双眉。
雪残风信,悠扬春消息。天涯倚楼新恨,杨柳几丝碧。还是南云雁少,锦字无端的。宝钗(chāi)瑶席。彩弦声里,拚(pàn)作尊前未归客。
遥想疏梅此际,月底香英白。别后谁绕前溪,手拣繁枝摘。莫道伤高恨远,付与临风笛。尽堪愁寂。花时往事,更有多情个人忆。
风信:应时而至的风。悠飏:同悠扬。南云:以南云为思亲怀乡之词。无端的:无凭准。宝钗:嵌有金玉珠宝的分成两股的笄。瑶席:指华美的席坐。
个人:那人。
池苑(yuàn)清阴欲就。还傍(bàng)送春时候。眼中人去难欢偶。谁共一杯芳酒。
朱阑(lán)碧砌皆如旧。记携手。有情不管别离久。情在相逢终有期。
池苑句:言树已成荫,时已春暮。就,成。还傍句:言春将归去。还,已经。傍,临近。难欢偶:一本作“欢难偶”,犹言难以再有往日的欢乐。偶,遇。
朱阑碧砌:朱红的阑干,青碧的台阶。李煜《虞美人》词:“雕阑玉砌应犹在,只是朱颜改。”晏词由此化出。
朱阑(lán)碧砌皆如旧。记携手。有情不管别离久。情在相逢终有。