夜来风絮鸣觚棱,纷绿消息何频仍。
不堪十月已四白,岂暇一岁夸三登。
祁寒未必小民怨,哭雪政恐樵夫憎。
穷阎冷市籴贵谷,破灶湿苇烧层冰。
寒窗又冻诗翁笔,清夜谁怜贫妇织。
人言宜瑞不宜多,官放论钱不论日。
请君高吟祈碧苍,愿天今夕开扶桑。
寄语龙公且相恤,忍待明年莫仓卒。
俨然云转与风回,故国人看但石堆。
犹有鬼神供职守,不移行列待将来。
故里何人起卧龙,飘然琴剑只西东。
马头忽与长安近,又听三茅观里钟。
先帝乘龙厌九州,行宫花柳不胜愁。
伤心更有秦淮水,故绕宫墙日夜流。
秋林薄薄半栖鸦,城脚荷花一带斜。
碧色暮云三万里,不知鱼网是谁家。
幽居邻里少,江际复山阿。潮去蝉声出,天晴鹤语多。
老人能步蹇,才子奈贫何。曾见春官语,年来虚甲科。
送君归老出神州,缓辔东风控紫骝。客路云连吴苑树,夕阳人在浙江舟。
一尊绿酒金台别,三径黄花槜李秋。想得到时多雅趣,无边春意在芳洲。
茅屋厌卑湿,登楼思不群。天边春色早,窗外暮寒分。
把酒邀归鸟,捲帘惊宿云。直须借一榻,高卧避尘纷。
风折旗竿卧落晖,残兵挥泪脱戎衣。徒闻即墨田单在,不见成都邓艾归。
献凯何时承宠渥,争名自古抱危机。宜春元帅还相问,近报洪州未解围。
老树蟠堤抱石危,晴云过雨出溪迟。有时归鸟落山果,无数飞花悬网丝。
得酒不消为客恨,连床长欲与君期。此情最倚相知久,莫怪新来懒作诗。